فرانک امیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد ساز ههای آبی، دانشکده مهندسی زراعی دانشگاه کشا
مجتبی صانعی - هیات علمی پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری ایران، تهران
رامین فضل اولی - هیات علمی گروه مهندسی آب دانشکده مهندسی زراعی دانشگاه کشاورزی و مناب

در این پژوهش، تأثیر به کارگیری صفحات مستغرق و آبشکن، همچنین تأثیر طول و جانمایی آبشکن و درصد دبی انحراف برمقدار آبگیری به صورت آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفته است. آزمایشها در فلومی به عرض 1/5 متر با آبگیرجانبی به عرض 60 سانتی متر و با زاویه 75 درجه نسبت به فلوم اصلی انجام شدند. تأثیر سه درصد دبی انحراف 15 ، 20 و 26 و در هر یک از این درصد دبیها تأثیر سه طول و دو جانمایی آبشکن در ضلع مقابل آبگیر و سه مورد بررسی قرار گرفت. در هرآزمایش اطلاعات مربوط به عمق آب در کانال اصلی و فرعی برداشت و در نهایت رسم و تحلیل شدند. نتایج حاکی از آن بود که وجود، موقعیت و طول آبشکن در آبگیری کانال فرعی تأثیر قابل توجه دارد. به طور کلی وجود آبشکن با طول 27 سانت یمتر درموقعیت 1/2برابر عرض دهانه آبگیر در بالادست آبگیر بر میزان افزایش دبی آبگیری تأثیر بیشتری داشت به طوریکه در هر سه درصد آبگیری 15% ، 20% و 26% وقتی آبشکن با طول 27 سانتیمتر در موقعیت 1/2 برابر عرض کانال آبگیر بالا دست آبگیر قرارگرفت به ترتیب 17/6% و 14/9% و 21/1 % دبی آبگیری افزایش یافت.

آبگیری، آبگیر جانبی، درصد دبی انحراف، آبشکن، صفحه مستغرق