واکاوی نقش حکمت اسلامی در معماری ایرانی از دیدگاه سنت و تجدد

یکی از مباحث پرمناقشه و دامنه دار در معماری ایرانی بحث سنت و تجدد است که هنوز هم مرزبندی های روشنی برای آن مشخص نشده است برای رفع این معضل میتوان با افزودن مولفه های تببین کننده و روشنگر، ابعاد این بحث را بیش از پیش مشخص نمود و تحقیق حاضر به همین دلیل شکل گرفته است. در این تحقیق به بررسی نقش حکمت در شکل گیری معماری ایرانی پرداخته میشود و این عنصر در معماری سنتی و متجدد ردیابی میگردد. برای این منظور ابتدا تعاریف از سنت و تجدد و حکمت و به طور خاص حکمت اسلامی بررسی میشود، سپس مولفه های شکل گیری حکمت اسلامی مورد مداقه قرار میگیرد. بررسی میزان وجود و تاثیرگذاری عنصر حکمت در معماری ایرانی در دو دوره سنتی و متجدد از دیگر مراحل شکل گیری این تحقیق است تابتوان به جایگاه حکمت در هر یک از دو رویکرد به معماری ایرانی پی برد. نوع تحقیق کیفی است و با مراجعه به اسناد و مدارک معتبر و گردآوری و تجزیه و تحلیل دیدگاه های صاحبنظران مختلف و جمع بندی آنها شکل گرفته است. از جمله نتایج تحقیق اینکه چنانچه حکمت به معنای عنصری اساسی در تربیت مدنظر قرارگیرد در شکل گیری معماری سنتی ایرانی جایگاه و نقش پررنگ تری برای آن نسبت به معماری مدرن ایرانی میتوان متصور بود. همچنین نقش عنصر زمان را در یافتن مصادیق به روز از حکمت نباید نادیده گرفت و باید متناسب با زمانه به بازتعریف سنت حکمی ایرانی اسلامی پرداخت به گونه ای که بتواند ضمن حفظ اصالتهای مندرج در این سنت، پاسخگوی نیاز زمانه باشد.

Keywords:

تجدد , حکمت , حکمت اسلامی , سنت , معماری ایرانی اسلامی