وضعیت خشونت علیه زنان ایرانی و قانون منع آن در حقوق مدنی ایران

خشونت علیه زنان در ابعاد مختلف خانگی یا اجتماعی یکی ازنگرانی های جامعه امروزی است. کاستی های نگرش جامع سنتی، چالش مدرنیزاسیون و رشد اقتصادی مخاطراتی این پدید ناپسند را به وجود آورده است. این مسئله سبب نقض گسترده حقوق زنان گردیده است. رشد فزایندخشونت علیه زنان باعث شد که مجامع بین المللی و نهاد های حقوق بشری در راستای رفع و منع آن اقدام هایی انجام دهند. در ایران نیز از سوی نهادهای دولتی لایحه پیشنهادی منع خشونت خانگی علیه زنان در کانون وکلای مرکز رونمایی شد و سازوکارهای حمایت جمعی- دولتی، قانونی-قضایی و آیین دادرسی را تدوین نمودند. در این راستا قوانینی با رویکردی ترویجی، پیشگیرانه، ترمیمی و حمایتگر تصویب شد و منافع همه زنان خشونتدیده را بهویژه در زمینه ابعاد پنهان خشونت در نظر گرفت. فرهنگ اسلامی در پیشگیری و بازدارندگی این رفتار ناپسند با محوریت اخلاق، کرامت انسانی و نیز توجه به تمایزهای جنسیتی میان زن و مرد در نهاد خانواده تاکید می ورزد و پدید خشونت علیه زنان را به منزل اقدامی غیر اخلاقی محکوم کرده، در راستای جبران یا مهار پیامدهای منفی آن تلاش می کند.در این مقاله سعی می شود با روش توصیفی واسنادی علاوه بر توجه به عوامل زمینه ساز معضل خشونت در ایران و همسرآزاری را از دریچه رواب حاکم در خانواده مورد بررسی قرار دهد و اقدامات منع خشونت علیه زنان در حقوق بشر را در حمایت از خانواده تبیین نماید.

Keywords:

خشونت , جنسیت , کنوانسیون , قانون , منع.