ارزیابی فضیلت همدلی برمبنای محوراساسی آن نزد خدای حکیم

هدف این پژوهش تبیین «فضیلت همدلی» و ارزیابی آن بر اساس محور همدلی نزد خدای حکیم است. حکیم به این معنا که افعالش منزه از هر نقص و خللی دارای غایت و هدف است. در این نوشتار، به روش توصیفی – تحلیلی، فضیلت همدلی به معنای توانایی درک کردن دیگران در موقعیت خودشان با نگاه انسانی تبیین شده، سپس بر اساس محور اساسی همدلی نزد خدای حکیم در قرآن کریم معیار ارزیابی این فضیلت اخلاقی، پیامبر اسلام (ص) به عنوان الگوی حسنه ای معرفی شده اند که دارای خلق عظیم است. از نتایج تحقیق بر می آید که فضیلت همدلی در نگاه ناسوتی به انسان با همه ی امکانات قابل توجه آن در رشد انسانیت و به زیستی در دنیا، از عمق و اوج حقیقی که عامل ماندگاری انسان در مسیر قرب الهی و رسیدن به حیات طیبه است بهره ای ندارد. حیات طیبه ای که ظرف تحقق خواست فطری بشر در رسیدن به سعادت ابدی است و تکامل ورشد انسان در عوالم وجودی را می طلبد و همین امر ضرورت پرداختن به این موضوع را آشکار می سازد.

Keywords:

پیامبر اسلام (ص) , خدای حکیم , فضیلت همدلی , قرآن , محور اساسی همدلی