اثربخشی مداخله «خودمدیریتی کوتاه» بر توانمندسازی زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ با مقاومت روانشناختی به انسولین

چکیده مقدمه: توانمندسازی افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ نقش موثری در زندگی آن ها دارد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله "خودمدیریتی کوتاه" بر توانمندسازی زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ با مقاومت روانشناختی به انسولین انجام شد.  روش کار: مطالعه حاضر به روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری ۲ ماه با گروه کنترل انجام شد. جامعه این پژوهش زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ با مقاومت روانشناختی به انسولین بودند که در سال ۱۳۹۹ در انجمن خیریه حمایت از بیماران دیابتی گیلان ثبت شده بودند و مشمول دریافت خدمات حمایتی بودند. ۳۲ زن مبتلا به دیابت نوع ۲ با مقاومت روانشناختی به انسولین  به شیوه هدفمند انتخاب و سپس به روش تصادفی ساده از نوع قرعه کشی در ۲ گروه مداخله (۱۶ تن) و کنترل (۱۶ تن) قرار گرفتند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه جمعیت شناختی و "فرم کوتاه مقیاس توانمندسازی دیابت" (Diabetes Empowerment Scale-Short Form) انجام شد. روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ اندازه گیری شد. پس از اجرای پیش آزمون، گروه مداخله طی ۶ جلسه ۹۰ دقیقه ای مداخله "خودمدیریتی کوتاه" را دریافت کرد. در طول این دوران گروه کنترل در لیست انتظار جهت دریافت مداخله قرار داشت. پس از اجرای مداخله و پس از گذشت ۲ ماه، پس آزمون و پیگیری اجرا شد. تحلیل داده ها در نرم افزار آماری اس پی اس اس نسخه ۲۱ تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد که روند تغییرات در متغیر توانمندسازی زنان مبتلا به دیابت از مرحله پیش آزمون تا پیگیری (تعامل زمان و گروه) در گروه ها متفاوت است (۰۰۱/۰=P، ۷۲۹/۳۱=F) و ۵۱/۰ از تغییرات را تبیین می کند.  نتیجه گیری: مداخله "خودمدیریتی کوتاه" یک روش اثربخش بر توانمندسازی زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ با مقاومت روانشناختی به انسولین است. پیشنهاد می شود که از این مداخله جهت توانمندسازی افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ با مقاومت روانشناختی به انسولین در مراکز درمانی استفاده شود.    

Keywords:

Self-Management , Empowerment , Type ۲ Diabetes.