سارا امامقلی پور
لطفعلی عاقلی

مصرف بخش خصوصی از متغیرهای کلان موثر بر ساختار اقتصادی کشورهاست که خود تحت تاثیر سیاست های دولت و بانک مرکزی از یک سو و عادات و رفتارهای مصرفی فردی از سوی دیگر قرار دارد. اغلب مطالعات تجربی در مورد رفتار مصرفی در بخش خصوصی بر درآمد و درآمد قابل تصرف متمرکز بوده اند. در این مقاله، اثر ثروت های مالی بر الگوی مصرف بخش خصوصی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. تحلیل اقتصادسنجی با روش حدقل مربعات معمولی در قالب یک تابع مصرف کوتاه مدت و با استفاده از داده های فصلی ۱/۱۳۷۵ تا ۴/۱۳۸۹ نشان داد که میل نهایی به مصرف ناشی از درآمد قابل تصرف حدود ۶۶/۰ و میل نهایی به مصرف ناشی از ثروت مالی حدود ۱۶/۰ است. این یافته ها با ساختار کشورهای در حال توسعه سازگار است. لذا سیاست های پولی و مالی بهتر است به گونه ای تنظیم شوند که زمینه کاهش تمایل به مصرف را از طریق اثر گذاری بر ثروت مالی و درآمد قابل تصرف فراهم آورند.

ثروت مالی, درآمد قابل تصرف, مصرف, ایران