مهدی افشاری - کارشناسی ارشد عمران گرایش مدیریت ساخت

در دنیای امروز ایمنی یکی از حرف های اول را می زند. شاید یکی از بزرگترین ترس های بشر به دام افتادن، سوختن و مرگ در آتش باشد. از طرف دیگر حریق یکی از رایج ترین پدیده های خانمان سوز می باشد که از دیر باز دامن گیر بشر بوده است و خسارت های مادی و معنوی جبران ناپذیری را بر جای می گذارد و از همان آغاز بشر با آن به مقابله پرداخته است. آتش سوزی پدیده ایست که هر سازه در طول عمر مفید خود ممکن است آن را تجربه نماید. با گسترش شهرسازی های مدرن، پتانسیل خطرات ناشی از آتش سوزی و احتمال وقوع آن ها در سازه نیز گسترش یافته است. آنچه دارای اهمیت می باشد چگونگی پیشگیری و همچنین مقابله با خطرات آتش سوزی در ساختمان ها می باشد که باید بسیار مورد توجه قرار گیرد. امروزه ساختمان های بلند شهری با اسکلت فلزی و بتنی ساخته می شوند، کارفرمایان بر حسب نیازهای خود یکی از این دو نوع سیستم سازه ای را انتخاب می کنند. ولی آنچه که کمتر در هنگام انتخاب سیستم سازه ای ساختمان ها مورد توجه قرار می گیرد، توان مقاومت آن ها در مقابل آتش سوزی می باشد. هدف پژوهش حاضر مقاوم سازی سازه ها در برابر بحران آتش سوزی با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. بر اساس نتایج پژوهش در شاخص های ارتباط و دسترسی به تجهیزات و ایمنی، بیشترین بعد آسیب پذیر، دوری از مراکز امداد و نجات و ایستگاه های آتش نشانی و همچنین کمبود خودروهای امدادرسان و کمبود تجهیزات پزشکی است. برای ارزیابی ریسک آتش سوزی ناشی از زلزله معیارهای جنس سازه، تعداد علمک های گاز شهری و ارتفاع سازه دارای بیشترین نقش بوده که باید بررسی شوند. در صورت کوتاهی و در نظر نگرفتن هر کدام از معیارهای مذکور، ممکن است شدت حادثه گسترش پیدا کرده و موجب افزایش تلفات و خسارات شود. و می توان گفت سیستم ساختمان های چوبی یکی از روش های نوین ساخت با امتیازات سازهای و زیست محیطی ویژه می باشد. به طوریکه در کانادا، امریکا، ژاپن، چین و چند کشور دیگر به عنوان یک سیستم پیشرفته و مطلوب مورد توجه قرار گرفته است.

مقاوم سازی، سازه ها، بحران آتش سوزی، مدیریت بحران