علی بی غم - دانشجوی دکتری دانشگاه تبریز
سیداسدالله حجازی - دانشگاه تبریز
محمدحسین رضایی مقدم - دانشگاه تبریز

سیلاب از مخاطرات عمده محیطی است که جهت کنترل آن، شناسائی مناطق تولید سیل واولویت بندی آنها جهت اقدامات آبخیزداری، مدیریت منابع همچنین سرمایه نقش اساسی داشته و برآورد میزان رواناب با دوره بازگشت های مختلف می تواند در کاهش خسارت سیل به محیط بیعی و سازه های انسانی حائز اهمیت زیادی باشد. در حوضه مورد مطالعه به دلیل عدم وجود ایستگاه هیدرومتری امکان دریافت حجم سیلاب سالانه وجود ندارد لذا تعیین ضریب جریان سیلابی جهت رسیدن به یک شاخص از طریق آمار واطلاعات موجود حوضه می تواند نتای قابل توجهی برای این موضوع داشته و راهکاری مناسب برای برآورد دبی رواناب برای حوضه های کوچک دارای مشکل دسترسی با عدم وجود ایستگاه هیدرومتری، ارائه دهد. جهت نیل به هدف مذکور نقشه های ۱/۱۰۰۰۰۰ زمین شناسی، توپوگرافی، تصاویرماهواره ای Google Earth Sentinel۲ مدل ارتفاعی رقومی، داده های بارش و اطلاعات میدانی محدوده تهیه و سپس زیر حوضه ها استخراج گردید. نتایج مطالعات نشان داد که ضری سیل خیزی در واحدهای کاری MO۵-۱-۱, M۰۶-۱, M۰۱۰-۱ از جهت سیل خیزی و دبی اوج سیلاب دارای بالاترین شاخص بوده و از لحاظ اقدامات سازه ای جهت کنترل سیلاب محدوده در اولویت می باشند. این واحدها ۳۹ درصد از مساحت حوضه را خود اختصاص می دهند.

سیل خیزی اولویت بندی، ضریب سیلاب، دبی اوج، مراد بیگلو