برابرهای فرهنگی و ادبی ایران و شبه قاره داستانهای فابل، تمثیلی و نمادین
Publish place: 10th National Conference on Literary Text Studies of Culture, Art and Popular Literature
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 134
This Paper With 28 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MATNPAGOOHI10_012
تاریخ نمایه سازی: 2 بهمن 1400
Abstract:
ایران و هند به دلیل پیشینه مشابه فرهنگی - ادبی و تمدنی و همچنین زندگی جمعی مشترک ابتدایی تاریخ، مشترکات بسیاری با هم دارند که از طریق مطالعه تطبیقی داستانهای رمزی، اسطوره ای و سمبولیک، می توان به این مهم پی برد. فتح هند در قرن پنجم، به وسیله ایرانیان و ورود به این کشور و همچنین سیل مهاجرت نخبگان و شاعران پارسی گوی ایرانی از دوره مغول به این سرزمین، باعث شد تا علاوه بر زبان، تاریخ و فرهنگ، تعامل فکری و ادبی دوسویه بین ایران و هند بیشتر شود. شاعران جریان ساز قرن هفتم همچون عطار که استاد و پیشرو مولانا، اقبال لاهوری و دیگران بوده است نیز در اشعار و خلق برخی از حکایتهایش، از ادبیات داستانی شبه قاره بخصوص کلیله و دمنه الهام گرفته است. این اثرپذیری در داستانهای مولانا در مثنوی معنوی نمود بیشتری دارد. در این جستار سعی می کنیم، با ذکر مهم ترین نمونه های ادبیات تطبیقی در حوزه داستانی ایران و شبه قاره هند؛ از جمله کلیله و دمنه، منطق الطیر، داستان «پرندی»، اثر مستنصر تار، داستان نویس پاکستانی و ...، مصادیق تعامل فرهنگی و پیوند تاریخی - ادبی دو ملت را برشمریم.
Keywords:
Authors
مریم غفوریان
پژوهشگر پسادکتری و مدرس دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)،