اثرپذیری دستمزدها از بهره وری نیروی کار در ایران (کاربرد روش جوهانسن- جوسیلیوس)

دستمزد و بهره­وری نیروی کار دو متغیر کلیدی بازار کار هستند و در دو سطح خرد و کلان به لحاظ منطق اقتصادی و سیاست­گذاری مورد توجه صاحب­نظران اقتصادی قرار دارند. این دو متغیر از یک سوی به کارایی تصمیم­های آحاد اقتصادی و از سوی دیگر به رشد، توسعه و رفاه اقتصادی مربوط    می­شوند. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثرپذیری دستمزدها از بهره وری نیروی کار در ایران و در   فاصله­ی سال­های ۱۳۵۷ تا ۱۳۹۱ می باشد و برای تحلیل موضوع از روش جوهانسن-جوسیلیوس استفاده شده است. بر اساس نتایج به­دست آمده از این روش، اثرگذاری ضرایب متغیر­ها بر اساس مبانی نظری مورد انتظار بوده و از نظر آماری نیز معنی­دار می­باشند. نتایج حاکی از آن است که در بلند­مدت، افزایش هر یک از متغیرهای متوسط بهره­وری نیروی­کار، سطح حداقل دستمزد، تحصیلات نیروی­کار و میزان اشتغال نیروی­کار باعث افزایش سطح متوسط دستمزد می­شود. هم چنین نتایج مربوط به الگوی تصحیح خطای برداری نیز حاکی از آن است که در هر دوره ۷۹/۰ از عدم تعادل کوتاه­مدت برای رسیدن به تعادل بلند­مدت تعدیل می­شود.

Keywords:

دستمزد , بهره وری نیروی کار , حداقل دستمزد , تحصیلات نیروی کار , میزان اشتغال