فریبا کریمی - استادیار، گروه علوم تربیتی،واحد خوراسگان (اصفهان)،دانشگاه آزاد اسلامی،اصفهان-ایران
سمیه احمدی دستجردی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مدیریت آموزشی،دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خوراسگان(اصفهان)،اصفهان-ایران
سعید رجایی پور - استادیار، گروه علوم تربیتی ،دانشگاه اصفهان، ،اصفهان-ایران

پژوهش حاضر به بررسی «رابطه بین سرمایه اجتماعی و قابلیت یادگیری سازمانی با نوآوری کارکنان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان اصفهان» پرداخته است. روش پژوهش همبستگی علی است. جامعه مورد مطالعه، کارکنان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان اصفهان به تعداد ۱۹۵ نفر می باشد که با استفاده از جدول نمونه گیری کرجسی و مورگان، تعداد ۱۳۰ نفر با روش نمونهگیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردید. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال (۱۹۹۸)، قابلیت یادگیری سازمانی چیوا و همکاران (۲۰۰۷)، نوآوری دورابجی (۱۹۹۸) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد بین سرمایه اجتماعی و مولفههای آن با نوآوری و همچنین بین قابلیت یادگیری سازمانی و مولفههای آن با نوآوری، رابطه معنادار وجود دارد. نتایج مدل سازی معادله ساختاری نشان داد که سرمایه اجتماعی برقابلیت یادگیری سازمانی اثر مستقیم و بر نوآوری اثر غیرمستقیم داشته است.

سرمایه اجتماعی, یادگیری سازمانی, نوآوری