محمد کلامی - عضو هیئت علمی (مربی) دانشگاه آزاد اسلامی، گروه اقتصاد، واحد ممقان، ایران
اسماعیل عمران زاده - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، گروه مدیریت ، واحد ممقان، ایران
سیدرضا شریفی - دانش آموخته ی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی- منابع انسانی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تبریز، ایران
سیدسینا شریفی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی گرایش تولید و عملیات دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران

در بیش­تر کنفرانس­های بین­المللی بهره­وری، چنین عنوان می­شود که سطح بهره­وری به ویژه بهره­وری منابع انسانی در بخش­های مختلف اقتصادی کشورهای در حال توسعه پایین است و مشکل شدت افزایش جمعیت را نیز به آن می­افزایند، در توجیه اهمیت نقش افراد در مقایسه با سرمایه و تکنولوژی که هر سه از عوامل افزایش بهره­وری هستند، تقریبا همه­ی صاحب­نظران و مدیران سرشناس صنایع جهان، انسان را اساسی­ترین عامل تلقی کرده­اند، به طوری­که در جوامع فراصنعتی هدف و نوع فرهنگ به ترتیب QWL[۱] و تاکید بر روابط انسانی پایه­گذاری شده است و معتقدندکه سرمایه و تکنولوژی را می­توان به صورت وام تامین نموده و خرید، اما انسان­ها را نه می­توان وام گرفت و نه می­توان خرید. انسان­ها باید به عنوان سرمایه­های اصلی کشورهای در حال توسعه پرورش یابند و در آن­ها انگیزه­ی تلاش ایجاد شود. لذا در این پژوهش نویسندگان به بررسی ارتباط متقابل بهره­وری و کیفیت زندگی کاری منابع انسانی پرداخته و از روش «آزمون نیکویی برازش یا آزمون یکنواختی» برای پیدا کردن ارتباط متقابل بهره­وری و کیفیت زندگی کاری منابع انسانی پرداخته و نتیجه­گیری نموده­اند که با افزایش کیفیت زندگی­ کاری بهره­وری نیز افزایش یافته است. [۱].Quality of Work Life

بهره وری, کیفیت زندگی کاری, منابع انسانی, رضایت شغلی, ارزشیابی عملکرد