آثار استفاده از پلی اتیلن گلیکول و بی کربنات سدیم بر بهبود ارزش تغذیه ای جیره های حاوی تانن در جوجه های گوشتی

با هدف بررسی تاثیر استفاده از سطوح مختلف میوه بلوط (صفر یا ۲۰ درصد جیره) و افزودنی خوراکی کاهش­دهنده سطح تانن (بدون افزودنی، ۱۰ گرم پلی اتیلن گلیکول در کیلوگرم جیره و ۲۵/۰ درصد بی کربنات سدیم در جیره) بر عملکرد، تغییرات بافتی کلیه و کبد جوجه های گوشتی، تعداد ۴۸۰ قطعه جوجه سویه راس ۳۰۸ (میانگین وزن ۴۱ گرم و نسبت مساوی نر و ماده) بر پایه طرح کاملا تصادفی در یک آزمایش فاکتوریل ۳×۲ بین ۶ تیمار آزمایشی (هر تیمار با ۴ تکرار ۲۰ قطعه ای) توزیع و به مدت ۴۲ روز پرورش یافتند. نتایج آزمایش نشان داد که کاربرد میوه بلوط بر ضریب تبدیل خوراک کل دوره آزمایش، اثر معنی داری نداشت اما افزایش وزن بدن کل دوره را به طور معنی داری کاهش داد. همچنین، بی کربنات سدیم مقدار افزایش وزن بدن کل را در مقایسه با جیره بدون افزودنی، بهبود داد. تغذیه با میوه بلوط وزن نسبی سنگدان، ایلئوم و روده کور را در ۲۴ روزگی و وزن نسبی دوازدهه و روده کور را در ۴۲ روزگی افزایش داد. در ۲۴ روزگی، تورم سلولی شدیدتری در بافت کبد جوجه های تغذیه شده با میوه بلوط مشاهده شد و در ۴۲ روزگی، تعداد واکوئل چربی در کبد این جوجه ها، کم­تر بود. تغذیه با میوه بلوط، قطر جسمک کلیوی را افزایش داد. به طور کلی، کاربرد ۲۰ درصد میوه بلوط در جیره، بر ضریب تبدیل خوراک، بافت کبد و کلیه جوجه های گوشتی، اثر معنی داری نداشت اما به دلیل کاهش معنی دار افزایش وزن کل دوره و شاخص کارآیی تولید، این میزان توصیه نمی شود. کاربرد افزودنی ها از این کاهش جلوگیری نکرد.

Keywords:

بی کربنات سدیم , پلی اتیلن گلیکول , تانن , جوجه گوشتی , میوه بلوط