رضا شم آبادی - دانشجوی دکترای روان شناسی تربیتی، گروه روان شناسی مشاوره و تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
زهرا سادات خورشید عرب - کارشناسی علوم تربیتی، گروه برنامه درسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
علی کامرانی - کارشناسی ارشد علوم توان بخشی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران
بهناز کازرونی زند - دانشجوی دکترای روان شناسی، گروه روان شناسی ، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

مقدمه: با توجه به همه گیری ویروس کووید ۱۹ و لزوم انجام تحقیقات در شاخه های مختلف مرتبط با این موضوع و اهمیت مشارکت به عنوان یکی از فاکتور های اصلی سلامت در تعریف سازمان بهداشت جهانی از سلامت، مطالعه  حاضر با هدف بررسی رابطه میان اضطراب ناشی از کووید ۱۹ و مشارکت در زمان فاصله گذاری اجتماعی مردم ایران انجام گردید.روش کار: در  این مطالعه  که به صورت مقطعی- همبستگی می باشد تعداد ۱۰۸ مشارکت کننده پرسشنامه های اضطراب سلامت و مشارکت را تکمیل کردند. تحلیل داده ها با آزمون کولموگروف اسمیرنوف، همبستگی رتبه ای اسپیرمن و نرم افزار  SPSS نسخه ۲۴ انجام گرفت.یافته ها: مردان مشارکت بیشتری در زمان همه گیری کووید-۱۹ و فاصله گذاری اجتماعی داشته اند و در مورد متغیر های اصلی هر چه ترس از ابتلا به کووید-۱۹ و نگرانی کلی سلامت ناشی از همه گیری بیشتر باشد مشارکت افراد پایین تر است r= ۰.۱۹۴ P<۰/۰۵)) و از طرفی هر چه نگرانی کلی سلامت ناشی از همه گیری بیشتر باشد محدودیت های بیشتر در زندگی افراد به وجود می آوردr= ۰.۱۲۱ P<۰/۰۵)).نتیجه گیری:نتایج مطالعه حاضر نشان دهنده نقش جنسیت در مشارکت افراد در زمان فاصله گذاری اجتماعی و همچنین نقش اضطراب سلامت ناشی از همه گیری کووید-۱۹ بر مشارکت و محدودیت مشارکت  افراد است. ارتباط مشارکت و محدودیت و اضطراب سلامتی می تواند به عنوان راهنمایی برای هدایت و طراحی سیاست گذاری های فاصله گذاری های هوشمندانه مورد استفاده قرار بگیرد.

اضطراب سلامت, کووید ۱۹, مشارکت