محبوبه حسینی برزی - دانشگاه شهید بهشتی، دانشکده علوم زمین، گروه زمین شناسی، تهران، ایران.
مهدی جعفرزاده - دانشگاه شهید بهشتی، دانشکده علوم زمین، گروه زمین شناسی، تهران، ایران.

هدف این مطالعه، بررسی رخساره ای، محیط رسوبی و خاستگاه سازند آسماری (الیگو- میوسن)، به منظور تبیین سازوکار آمیختگی نهشته های کربناتی- تبخیری با رسوبات آواری، در فروبار دزفول، در رشته کوه زاگرس است. بررسی مقاطع نازک به دست آمده از این سازند در چاههای ۱۱، ۸۵ و ۸۹، در میدان نفتی اهواز، نشان دهنده پنج رخساره کربناتی- تبخیری، مرتبط با یک رمپ کربناتی و ۲ رخساره تخریبی گل سنگی و ماسه سنگی از بخش ماسه سنگی اهواز است. وارد کردن داده های حاصل از نقطه شماری ۵۰ نمونه انتخاب شده از ماسه سنگ اهواز، بر روی نمودارهای Qt۹۳.۳۴F۴.۱۰L۲.۵۹  و Qm۸۶.۷۵F۴.۱۰Lt۹.۱۵، خاستگاه زمین ساختی این بخش ماسه سنگی را کراتون عربستان دانسته و بر چرخه دوباره رسوبی دلالت  می کند. از سوی دیگر، این داده ها، به انضمام شواهد سنگ شناختی به دست آمده، سنگ منشا این ماسه سنگها را رسوبی- دگرگونی درجه پایین تا متوسط نشان می دهد. بدین ترتیب، نتایج مذکور در کنار دیگر شواهد مرتبط با سازوکار های آمیختگی، مانند تغییرات در ورود رسوب به حوضه (sediment supply)، منحنی جهانی سطح آب دریاها و تکامل زمین ساخت ناحیه ای و محلی، شش مرحله تکاملی را در محیط رسوبی سازند آسماری، نشان می دهد. روند تکاملی به دست آمده مبتنی بر نهشت برروی یک رمپ کربناتی-تبخیری بوده که سازوکار های متفاوتی، منجر به ورود رسوب آواری به این رمپ شده و در نهایت یک سری مخلوط سیلیسی آواری-کربناتی- تبخیری را ایجاد کرده است. زمان یابی دقیق وقایع، نیازمند مطالعات تکمیلی است.

محیط رسوبی ماسه سنگها, برخاستگاه زمین ساختی, سازوکار آمیختگی