اکبر جدیدی محمدابادی - استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
مرضیه امین زاده بیکاه - دانشجوی ارشد، گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین یادگیری مشارکتی با یادگیری خودراهبر دانش آموزان از طریق بررسی مبانی نظری وپژوهشی به صورت مروری انجام شد. نتایج بررسی های نشان داد بین یادگیری مشارکتی با یادگیری خودراهبری دانش آموزان رابطه وجود دارد بر این اساس چنین تبیین می شود که یادگیری مشارکتی رویکرردی نوین و فعال است که بستری گسترده برای پژوهش ومطالعه در جنبه ها و متغیرهای گوناگون مرتبط با آن دارد. در این شیوه، از گروه های کوچک ناهمگونی استفاده می شود که در آن گروه ها، دانش آموزان برای رسیدن به هدف های آموزشی و پیشرفت تحصیلی با همدیگر کار می کنند و در برابر یادگیری خود ودیگران مسئول هستند با بهره گیری از روش یادگیری مشارکتی می تواند این توانایی را در دانش آموزان رشد دهد که در برخورد بامسائل و مشکلات، در هنگامی که مسائل و مشکلات تغییر شکل داده و یا از بعد دیگری مطرح می گردند جهت فکر خود را تغییر داده و با مسئله همسو شوند دانش آموزان با شرکت فعال در گروه های مشارکتی، ابتکار عمل را به دست می گیرند، یادگیری آنهاهدفمند و معنی دار است و از آن جا که یادگیریشان با انگیزه بالا می باشد، یادگیری در آنها پایدتری و تداوم خواهد داشت این افرادمسئولیت پذیرند وخودنظم دهی و خودراهبری را در خود افزایش می دهند.

یادگیری مشارکتی، یادگیری خودراهبر،دانش آموزان.