استقرار بهینه مکانی فضاهای سبز شهری با استفاده منطق فازی و تحلیل نزدیکترین همسایه در سیستم اطلاعات مکانی (نمونه موردی: شهر ایلام)

دسترسی عادلانه به زمین و استفاده بهینه از آن یکی از مولفه های اساسی در توسعه پایدار و عدالت اجتماعی است. فضای سبز به عنوان یکی از مهمترین فضاهای شهری که باید در شهری مانند شهر ایلام در دسترس همگان قرار بگیرد بسیار مهم و حائز اهمیت است. از این رو مطالعه حاضر با روش شناسی توصیفی- تحلیلی در راستای تحلیل استقرار بهینه مکانی فضاهای سبز شهری در شهر ایلام به انجام رسیده است. جهت دستیابی به هدف پژوهش از ۱۰ کاربری شهری به همراه کاربری فضای سبز به ارزیابی مکان های بهینه استقرار فضای سبز استفاده شده است. منبع جمع آوری، استخراج و تولید داده های پژوهش؛ نقشه ۵۰۰۰: ۱ کاربری اراضی شهرداری ایلام می باشد. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل لایه های مورد نیاز جهت تعیین مکان بهینه فضای سبز از مدل Fuzzy Logic، استفاده و برای بررسی نحوه پراکنش فضای سبز میانگین نزدیکترین همسایه از GIS بهره گرفته شده است. که جهت تحلیل آنها پس از فازی سازی لایه ها با استفاده از توابع فازی، و عملگر گامای فازی به ارزیابی نهایی مکان های بهینه استقرار فضای سبز شهری در شهر ایلام پرداخته شده است. نتایج محاسبات صورت گرفته با ابزار میانگین نزدیکترین همسایگی بیانگر آن بود که پارکها و فضاهای سبز شهری در سطح شهر ایلام به صورت خوشه ای و نامتوازن توزیع یافته اند. مطابق با تحلیل گامای فازی ۰/۷ قسمت های مرکزی متمایل به شمال و جنوب شهر و همچنین قسمت هایی از شمال شرق بهترین نقاط برای استقرار فضاهای سبز در شهر ایلام می باشد.

Keywords:

مکان بهینه , فضای سبز , فرایند تحلیل سلسله مراتبی , سیستم اطلاعات جغرافیایی , شهر ایلام