سیدمحمدحسین شبرنگ - کارشناس صنایع دستی از دانشگاه شهرکرد،ایران

عکاسی هنری است که در سرتاسر جهان طرفداران زیادی دارد، یک هنر تاریخ ساز که به فرهنگ و کشور خاصی محدود نمیشود. هنری که با بی زبانی با شما حرف میزند و تمام احساس و حرفه ای ناگفته ای که در صحنه عکاسی و سوژه وجود داردرا به مخاطب خود منتقل می کند دوران قاجار، دوران رویارویی سنت با تجدد است. ارتباط با دیگر کشورها و ورود اختراعاتیچون دوربین عکاسی به ایران، زمینه ساز تحولات بسیاری در فرهنگ و هنر این کشور شد، تحولاتی که سلیقه ی جامعه یهنری و مردم را به خود جلب کرد ، اما این هنر خود چگونه شکل گرفت؟ و چگونه در حیطه ی تجسمی زبان مسلط شد؟ شکلگیری عکاسی در سال ۱۲۵۰ قمری آغاز شد و با سلطنت ناصرالدین شاه رونق گرفت. در دربار سلطنت وی از طرفی عنوانجدید ((عکاسباشی)) به فعالین این عرصه اعتا شد و از طرف دیگر عکاسی به عنوان برنامه ی درسی به دارالفنون اضافه شد ونیز اولین عکاسخانه ی همایونی برای استفاده عموم تاسیس گردید، همچنین اولین رساله در خصوص عکاسی نوشته شد تماماین توجه ها که آغاز گر یک مدرنیته بود باعث آن شد که صنعت عکس در ایران جای خود را پیدا کند حال آنکه این صنعتدر ابتدای راه خود در عصر قاجار بیشتر یک فن و علم شمرده میشده یا یک هنر را در این پژوهش مورد بررسی قرار می دهیم.

عکاسی، فن، هنر، قاجاریه، ناصرالدین شاه