سیدمحسن طباطبایی منش - دانشیار، گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
فاطمه جوادی - کارشناسی ارشد، گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
فروغ‎السادات ظهوری - کارشناسی ارشد، گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

اسکارن نابر در حدود ۳۵ کیلومتری جنوب باختر کاشان و در کمان ماگمایی ارومیه- دختر قرار دارد. اسکارن‎سازی در این منطقه در مجاورت سنگ آهک سازند قم به سن الیگومیوسن و توده نفوذی با سن احتمالی میوسن میانی- بالایی شکل گرفته است. کانی های سازنده اصلی این اسکارن ها شامل گارنت، کلینوپیروکسن، اپیدوت و کانی های فرعی شامل وزوویانیت، کلریت، ترمولیت- اکتینولیت، اسفن، کوارتز و کلسیت و کانه های همراه شامل پیروتیت، پیریت، به همراه مقادیر کمتر کالکوپیریت، اسفالریت و مگنتیت هستند. با توجه به حضور فراوان مجموعه کانی های منیزیم دار مانند دیوپسید و کانی‎های کلسیم دار مانند گارنت، وزوویانیت و اپیدوت وجود سنگ میزبان از نوع کلسیتی- دولومیتی می تواند بسیار محتمل باشد. برای تشکیل اسکارن و توسعه کانی‎زایی در این منطقه ۳ مرحله پیشنهاد می شود: مرحله ۱ که با تشکیل کانی‎های بی‎آب دما بالایی همچون گارنت (گروسولار) و دیوپسید مشخص شده است. مرحله ۲ که با تشکیل کانی‎های آندرادیت و اسفن همراه است. در مرحله ۳ جایگزینی کانی‎های بی‎آب توسط مجموعه های آب‎دار در دمای کمتر از ۴۷۰ درجه سانتی‎گراد انجام می‎گیرد. در این مرحله کانی‎هایی همچون ترمولیت- اکتینولیت، اپیدوت، کلریت و وزوویانیت تشکیل می شود. کانه زایی مربوط به فاز تاخیری تشکیل اسکارن بوده و تحت تاثیر سیال‎های گرمابی رخ داده است.  

اولیگومیوسن, اسکارن کلسیک- منیزین, خاور نابر, ارومیه- دختر