اعظم بهاروندی - دانشجوی دکترا، گروه زمین شناسی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
محمد لطفی - دانشیار، گروه زمین شناسی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
مجید قادری - دانشیار، گروه زمین شناسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
محمدرضا جعفری - استادیار، گروه زمین شناسی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
حسینعلی تاج الدین - استادیار، گروه زمین شناسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

کانسار باریت شکربیگ در ۴۶ کیلومتری جنوب باختر مهاباد، در شمال باختر پهنه سنندج- سیرجان جای دارد. واحدهای سنگی رخنمون یافته در محدوده شکربیگ، مجموعه ای از سنگ های آتشفشانی- رسوبی دگرگون شده به سن پروتروزوییک پسین، معادل سازند کهر هستند. ماده معدنی اصلی، به صورت عدسی های باریت چینه سان در سه افق همراه با کانه های سولفیدی است که به صورت توده ای و یا نوارهای موازی درون توف های ریولیتی دگرگون شده (متاتوف) قرار دارد. کمرپایین کانسار از فیلیت و اسلیت تشکیل شده و توسط رگه و رگچه های سیلیسی و باریتی سولفیددار (پهنه استرینگر) قطع شده است. کانی های اولیه در این کانه زایی بیشتر باریت، پیریت، مارکاسیت، کالکوپیریت و تا حدودی بورنیت و کانی های ثانویه بیشتر کالکوسیت، کوولیت، مالاکیت، سیدریت، گوتیت، هماتیت و هیدروکسیدهای آهن است. کانی های باطله نیز شامل کوارتز، سریسیت، کلسیت، دولومیت، فلدسپار و کلریت است. کانسار شکربیگ از دید کانه های فلزی گوناگونی چندانی ندارد و تنها شامل پیریت و کالکوپیریت است. میانبار های سیال موجود در کانسار شکربیگ از دید نوع به طور کلی شامل دوفازی مایع- گاز (LV)، تک فازی گاز و تک فازی مایع است و نوع دوفازی مایع- گاز (LV) فاز چیره در هر دو بخش استرینگر و چینه سان است. داده های ایزوتوپ گوگرد، سیال اصلی مسئول کانه زایی در کانه زایی شکربیگ را آب دریا نشان داده است؛ بدین صورت که احیای کامل سولفات آب دریا به عنوان سیال اصلی مسئول کانه زایی و نرخ سرعت آمیختگی محلول گرمابی با آب های سرد در بخش های ژرف حوضه، سبب نهشت سولفیدها با محدوده وسیع در پهنه استرینگر و چینه سان شده است. از سوی دیگر احیای جزیی سولفات آب دریا، گوگرد مورد نیاز برای نهشت باریت را فراهم آورده است. شواهد زمین شناسی، ارزیابی، سنگ چینه نگاری، شکل کانه زایی و نتایج حاصل از مطالعات میانبارهای سیال و ایزوتوپ گوگرد در نمونه های موجود در کانسار شکربیگ، نشان دهنده منشا گرفتن سیال های گرمابی با شوری کم و دمای متوسط از آب دریا، چرخش و حرکت رو به بالای آن در اثر گرم شدن توسط یک منبع گرمایی (احتمالا توده های نفوذی نیمه عمیق) و در پایان سرد شدن و نهشته شدن سیال ها به صورت سولفات و سولفید روی بستر دریا در اثر آمیختگی با آب دریا مشابه با کانسارهای سولفید توده ای نوع کوروکو است.

باریت, ماسیوسولفید, میانبار سیال, ایزوتوپ گوگرد, پروتروزوییک پسین, شکربیگ, ایران