مینرالشیمی و ژئوشیمی دایکهای لامپروفیری کانسار مس- مولیبدن پورفیری سونگون (ورزقان- شمال باختر ایران)
Publish place: Quarterly Journal of Geosciences، Vol: 26، Issue: 102
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 119
This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GSJ-26-102_008
تاریخ نمایه سازی: 3 بهمن 1400
Abstract:
کانسار مس- مولیبدن پورفیری سونگون در شمال باختری ایران و در استان آذربایجان شرقی جای دارد. معدن مس سونگون از دید سنگ شناسی شامل توده سونگون پورفیری (SP) و هشت دسته دایک تاخیری کوارتزدیوریتی (DK۱(a, b, c))، گابرو دیوریتی (DK۲)، دیوریتی (DK۳)، داسیتی (DK۴)، لامپروفیری (LAM) و میکرودیوریتی(MDI) است. کانی های اصلی تشکیل دهنده دایک لامپروفری شامل بیوتیت، پلاژیوکلاز، ارتوز، آمفیبول است. این دایک بافت پورفیریک و میکرولیتیک پورفیری دارد. دایکهای لامپروفیری در منطقه مطالعه شده ترکیب آلکالی بازالت دارند و ماگمای مادر این دایکها بر پایه ژئوشیمی سنگ کل، شوشونیتی است. بررسی شیمی کانیها، ترکیب پلاژیوکلاز را الیگوکلاز تا آلبیت، آمفیبول را مگنزیوهورنبلند و بیوتیت را سیدروفیلیت تا استونیت نشان می دهد. دایکهای لامپروفیری از یک ماگمای با فوگاسیته بالای اکسیژن ایجاده شده اند. بر پایه دماسنجی تک کانی بیوتیت دمای تبلور کانی در دایک لامپروفیری ۶۵۰ تا ۷۰۰ درجه سانتی گراد تعیین شده است. با توجه به ویژگیهای کانی شناسی و شواهد ژئوشیمیایی، لامپروفیرهای منطقه مورد مطالعه از نوع کالکآلکالن و جزو کرسانتیت ها ارزیابی می شوند. نمودارهای چند عنصری بهنجار شده با کندریت و گوشته اولیه نشان دهنده غنی شدگی عناصر LREE و LILE و تهی شدگی HREE و HFSE در دایک های لامپروفیری سونگون است. بر پایه نمودار عناصر کمیاب La/Sm در برابر La ماگمای منشا این سنگ ها می تواند از نرخ پایین ذوب بخشی یک گوشته گارنت لرزولیتی ایجاد شده باشد. این دایک ها در یک محیط زمینساختی پس از برخوردی و از گوشته متاسوماتیزه شده در اثر یک فرورانش کهن ایجاد شده است.
Keywords:
Authors
امیناله کمالی
دانشجوی دکترا، گروه علوم زمین، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
محسن موید
استاد، گروه علوم زمین، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
نصیر عامل
استادیار، گروه علوم زمین، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
محمدرضا حسینزاده
دانشیار، گروه علوم زمین، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران