شهرام حبیبی مود - دانشجوی دکترا، گروه زمین شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
محمدنبی گرگیج - دانشیار، گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
خسرو خسروتهرانی - استاد، گروه زمین شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
عبدالله سعیدی - دکترا، سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران
سید علی آقانباتی - دکترا، سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران

برش مورد مطالعه در مجاورت روستای دغال در ۱۰۰ کیلومتری جاده ارتباطی زابل به نهبندان جای گرفته است. این برش ستبرایی برابر با ۵۷/۵۵ متر دارد. مرز زیرین برش یاد شده به صورت ناپیوستگی با سنگ آذرین مشخص می شود و مرز بالایی در این منطقه نامشخص است. در این مطالعات برش یاد شده از دید سنگ شناسی به ۴ واحد تقسیم شده است. نتایج حاصل از مطالعات ماکروسکوپی و میکروسکوپی و تحلیل ریزرخساره ها نشان می دهد که نهشته های یاد شده در ۴ زیرمحیط لاگون، تپه های زیردریایی، کانال کشندی و دریای باز رسوب کرده اند که ستبرا و گستردگی زیرمحیط دریای باز در مقایسه با زیرمحیط های دیگر بیشتر است. مطالعه و بررسی ریزرخساره ها و زیرمحیط های سازنده آنها گواهی رسوب‎گذاری برش یاد شده در یک رمپ کربناتی از نوع همشیب است و نشان می دهد که در زمان کرتاسه پسین در محدوده مورد بررسی، دریایی به نسبت کم ژرفا وجود داشته است. وجود میکروفسیل هایی مانند Orbitoides apiculata و Omphalocyclus macroporusنشان دهنده سن مائستریشتین برای سنگ‎های این برش است.    

تحلیل رخساره ها, رمپ کربناتی همشیب, مائستریشتین, کرتاسه بالایی, نهبندان, برش دغال