تفسیر فابریک های مغناطیسی مبتنی بر تغییرات ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی در توده گرانیتوییدی بویین– میاندشت

توده گرانیتوییدی بویین- میاندشت با گستردگی تقریبی ۴۰ کیلومتر مربع در شمال جاده بویین میاندشت- الیگودرز، به درون سنگ‎های متاپلیتی درجه پایین تا متوسط (با سن دگرگونی ژوراسیم میانی و سن سنگ های مادر اواخر تریاس-اوایل ژوراسیک) پهنه سنندج - سیرجان نفوذ کرده است.این توده نفوذی دارای ترکیب آلکالی فلدسپارگرانیت تا لوکوگرانیت است. برای اولین بار مطالعه ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی این توده، در ۶۵ ایستگاه و با استفاده از ۲۲۵ مغزه جهت‎دار بررسی شد. بر پایه مقادیر پذیرفتاری مغناطیسی اندازه‎گیری شده، مقدار Km بر حسب SIµ برای آلکالی ‎فلدسپار‎گرانیت‎ها، گرانیت‎های ریزدانه، گرانیت‎های درشت‎ دانه، و لوکوگرانیت‎ها به ترتیب برابر است با ۱۵۸، ۱۲۰، ۱۶۶ و ۳۴. مقدار Km برای ترکیب چیره این توده کمتر از SIµ ۵۰۰ است که این توده را در گروه گرانیتوییدهای پارامغناطیس قرار می‎دهد. بیوتیت مهم ترین حامل رفتار مغناطیسی در سنگ‎های مورد نظر است. دامنه تغییرات ناهمسانگردی مغناطیسی (P) بر حسب درصد در این توده میان ۱ تا ۱۵ متغیر است. آلکالی فلدسپار‎گرانیت‎ها دارای بیشترین مقادیر P هستند. میان شدت دگرشکلی و ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی تقریبا ارتباط مستقیم و مثبتی وجود دارد. میزان تغییرات متغیر شکل (T) میان ۴۳/۰- تا ۸۵/۰ است و حدود ۷۵ درصد از نمونه‎ها دارای T مثبت هستند. این امر نشان از آن دارد که بیضوی های مغناطیسی غالبا  کلوچه‎ای شکل هستند و شواهد صحرایی نیز این امر را تایید می کند.

Keywords:

ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی (AMS) , فابریک های مغناطیسی , پارامغناطیس , بویین- میاندشت , سنندج- سیرجان