هادی قیصریان فرد - پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی

یکی از زوایای مهم و در عین حال کمتر توجه شده تاریخنگاری جنگ ایران و عراق، بررسی نقش فرماندهان در مدیریت و تصمیم­گیری­های راهبردی جنگ است. تصمیم­گیری راهبردی در دوره جنگ تحمیلی، یکی از خطیرترین نوع تصمیمات نظامی سیاسی بود که می­توانست بر مسیر انقلاب و نتیجه جنگ تاثیر بگذارد؛ لذا در این تحقیق به نقش مدیریتی و فرماندهی هاشمی رفسنجانی در دو مقطع از جنگ، یکی در سال ۱۳۶۲ به عنوان فرمانده­ ادامه دهنده والفجر­ها و دیگر جانشین فرمانده کل قوا در سال ۱۳۶۷ پرداخته شد. هدف تحقیق پاسخگویی به این پرسش اساسی است که دلایل و ضرورت انتصاب هاشمی­رفسنجانی از سوی امام­خمینی در دو مقطع از جنگ چه بود و چه تاثیری در تصمیمات راهبردی تداوم جنگ و پذیرش قطعنامه ۵۹۸ داشت. مدعای پژوهش بر حفظ نظام و حل جنگ از مسیر سیاسی است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی و شیوه جمع­آوری داده­ها میدانی و اسنادی است.

جنگ تحمیلی, هاشمی رفسنجانی, فرماندهی, راهبرد, صلح, قطعنامه ۵۹۸