علی مهرابی - دانشجوی دکترا، گروه زمینشناسی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
محمد داستانپور - استاد، موسسه آموزش عالی کرمان، کرمان، ایران
شهباز رادفر - استادیار، گروه زمین شناسی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
محمدرضا وزیری - دانشیار، گروه زمین شناسی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
رضا درخشانی - استادیار، گروه زمین شناسی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران

در پهنه ساختاری زاگرس ایران، محدوده گسترده ای از گنبدهای نمکی رخنمون یافته است که ساختاری ویژه در جهان دارند و در شرایط زمینساختی ایجاد شده اند. گنبدهای نمکی رخنمون یافته در کمربند چین خورده- راندگی زاگرس، الگوهای خطی ایجاد کردهاند. چنین روندهایی به نظر میرسد که وابسته به ساختارهای خطی است که در تصاویر ماهواره لندست دیده میشود. تشخیص خطوارههای گسلی و ارتباط آنها با موقعیت گنبدهای نمکی از دیدگاه آماری، موضوع این مطالعه است. بر پایه تجزیه و تحلیل های سنجش از دور، جابه جایی های افقی در بخش هایی از ساختار چین ها و پراکنش گنبدهای نمکی سری هرمز، ۳۴ خطواره گسلی در منطقه تشخیص داده شد. به منظور تعیین ارتباط میان محل گنبدهای نمکی و راستای خطوارههای گسلی، روشی آماری به نام وزن های نشانگر به کار برده شد. بدین منظور، نقشه خطوارههای گسلی و نقشه مرکز گنبدهای نمکی به مدل رستر تبدیل و حریم هایی در پیرامون گسلها استخراج شد؛ سپس ارتباط مکانی میان گنبدهای نمکی و خطوارههای گسلی به طور کمی با استفاده از روش وزن های نشانگر به دست آمد. بیشترین ارتباط گنبدهای نمکی در فاصله افقی یک کیلومتری از خطواره هاست. روش وزن های نشانگر، نشان میدهد که خطوارههای گسلی مرتبط با زمینساخت منطقه، مهم ترین عامل در جایگیری گنبدهای نمکی در منطقه مورد مطالعه هستند.

خطوارههای گسلی, گنبدهای نمکی, تصاویر ماهوارهای لندست, ارتباط مکانی, زاگرس