حانیه محمدی - کارشناس ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
محمدجواد اصغری ابراهیم آباد - استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

هدف پژوهش، بررسی نقش تمایزیافتگی خود در پیش­بینی خودشکوفایی زوجین با میانجی­گری تفکر خلاق است. این پژوهش به­روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شد و جامعه آماری آن تمام زوجین شهر مشهد بودند که از این جمعیت، ۷۵ زوج (۱۵۰ نفر) به­روش نمونه­گیری خوشه­ای یک مرحله­ای به­عنوان اعضای نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه­های خودشکوفایی اهواز (ASAI)، تفکر خلاق و تمایزیافتگی خود (DSI) را تکمیل کردند. داده­ها با استفاده از نرم­افزار ۲۴spss- تحلیل، و از آزمونهای آماری متناسب با نوع متغیرها شامل ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج نشان داد که بین تمایزیافتگی خود و خودشکوفایی، همبستگی مثبت معناداری وجود دارد (۰۰۱/۰=P) و تفکر خلاق می­تواند نقش میانجی­گری را در رابطه این دو متغیر ایفا کند به­طوری که تمایزیافتگی خود در مسیر مستقیم (۲۱/۰=b) و تفکر خلاق در مسیر غیرمستقیم (۳۱/۰=b) پیش­بینی­کننده خودشکوفایی زوجین است.

تفکر خلاق, تمایزیافتگی خود, خودشکوفایی