زهرا خیری دوست لنگرودی - دانشجوی دکترای اقتصاد، دانشگاه علامه طباطبائی
فرشاد مومنی - استاد دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبائی
امیر خادم علیزاده - استادیار دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبائی

یکی از راه­های قضاوت در مورد توسعه اقتصادی استفاده از شاخص است و استفاده از شاخص نیازمند داشتن درکی از چگونگی محاسبه و دلالتهای آن است. در این مقاله شاخص «توانمندسازی زنان» مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهشهای داخلی مبانی این شاخص را مدنظر نداشته و توانمندسازی را مبتنی بر نیازها و فرهنگ زنان ایرانی تعریف نکرده­اند. مسئله اصلی این مقاله ارتباط میان مفروضات اولیه شاخص توانمندسازی و تحلیل این شاخص است. این مقاله درصدد پاسخ به این سوال است که آیا می­توان تعریفی جهانشمول از «توانمندسازی زنان» ارائه کرد. پاسخ این سوال با استفاده از روش تحلیل تماتیک و شیوه لایه­شناسی مضمونی و با بررسی مبانی نظری شاخص توانمندسازی در چارچوب مقایسه­ای اقتصاد فمینیستی، نئوکلاسیک و اسلامی صورت گرفته است. هدف این است که نشان داده شود فروض توانمندسازی در چارچوب کدام یک از دیدگاه های اقتصادی قرار دارد و چگونه می­تواند  به پژوهشگران برای استفاده و تحلیل این شاخص یاری برساند. این مقاله فروض برابری، برابری در نتایج یا فرصتها، برابری تحصیلی، کارخانگی زنان، فرض نان­آور بودن مردان و برابری شغلی زنان و مردان را در تعریف این شاخص شناسایی و تحلیل کرده است. مهمترین نتایج این تحقیق این است که شاخص توانمندسازی زنان بر محور نظریه قابلیتها و عاملیت آمارتیا سن و اقتصاد فمینیستی قرار دارد. این شاخص جهانشمول نیست و به وضعیت وابسته است. مبانی نظری آن در گزارش توسعه انسانی ۱۹۹۵ دارای تناقضاتی است که با عدالت اسلامی قابل حل است

توانمندسازی, تحلیل انتقادی, زنان و اقتصاد, عدالت جنسیتی