الگوی برآورد بهای خدمات دانشگاهی در ایران

     تامین مالی آموزش عالی یکی از دغدغه­های اصلی مراجع سیاست­گذار علم و فناوری است. با توجه به محدودیت روزافزون بودجه عمومی دولت، استفاده از روش­های نوین تامین مالی در این حوزه ضروری است. هدف اصلی مقاله حاضر طراحی الگوی محاسبه بهای خدمات دانشگاهی می­باشد. رویکرد پژوهش حاضر کیفی بوده و استراتژی آن روش تحلیل تم بوده است. روش جمع­آوری داده­ها از طریق مصاحبه­های نیمه ساختاریافته است. جامعه مورد نظر تحقیق، خبرگان حوزه­های مختلف آموزش عالی می­باشد. روش نمونه­گیری از نوع هدفمند و نظری بوده و تعداد مشارکت­کنندگان در پژوهش حاضر برابر ۳۰ نفر است. برای روایی از روش­های کثرت­گرایی و بازخورد همتراز و برای پایایی از روش پایایی بین دو کدگذار استفاده شده است. نتایج حاصل، منتج به ارائه مدلی شد که نشان می­دهد برای محاسبه بهای خدمات دانشگاهی باید علاوه بر بعد مالی که صرفا ناظر بر فعالیت­های تربیت دانشجو بوده و برمبنای مدل سرانه دانشجویی محاسبه می­گردد، بعد دیگری از خدمات دانشگاه­ها با عنوان برند و هویت که ناظر بر فعالیت­های پژوهشی و فناوری، اجتماعی و بین­الملل می­باشد نیز درنظر گرفته شود. این بعد شامل مولفه­هایی مانند جایگاه و وجهه بین­المللی، جایگاه و وجهه ملی و جایگاه دانشگاه در نظام آموزش عالی می­باشد.

Keywords:

خدمات دانشگاهی , بهای خدمات , آموزش عالی ایران , برند و هویت