نقش میانجی انعطاف پذیری روانشناختی در رابطه خودکارآمدی و رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت در زنان نابارور

زمینه و اهداف: ناباروری وضعیتی است که می تواند با پیامدهای منفی متعدد فردی و اجتماعی همراه باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی انعطاف پذیری روانشناختی در رابطه خودکارآمدی و رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت در زنان نابارور بود. روش بررسی: مطالعه حاضر، توصیفی-همبستگی و از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. ۲۹۱ نفر به روش نمونه گیری هدفمند از زنان مراجعه کننده به یک مرکز ناباروری در شهر ساری جهت دریافت خدمات ناباروری در فاصله زمانی سه ماهه پاییز ۱۳۹۸ انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی عمومی، پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی و پرسشنامه سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش های ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری با بهره گیری از نرم افزار ایموس استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان دادند که انعطاف پذیری (۰.۳۱=r، ۰.۰۱≥p) و خودکارآمدی (۰.۲۹=r، ۰.۰۱≥p) دارای همبستگی مثبت معنی دار با رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت است. انعطاف پذیری در رابطه بین خودکارآمدی و رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت دارای نقش میانجی بود (۰.۰۱≥p). نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که در زنان نابارور، انعطاف پذیری و خودکارآمدی در پیش بینی رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت دارای نقش معنادار هستند. به نظر می رسد که متخصصان سلامت می توانند با طراحی مداخلات مناسب به تقویت انعطاف پذیری و خودکارآمدی و در نتیجه رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت در این افراد کمک کنند.  

Keywords:

Psychological Adaptation , Self Efficacy , Health Promotions , Infertility , سازگاری روانشناختی , خودکارآمدی , ارتقاءدهنده های سلامت , ناباروری