تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر برخی عوامل آتروژنیک

زمینه و اهداف: بیماری آتروسکلروز مهمترین دلیل ناتوانی و مرگ و میر در ایران و سراسر جهان است که عمدتا ناشی از سبک زندگی نادرست و بی تحرکی است. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر ۸ هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر برخی عوامل آتروژنیک بود. روش بررسی: آزمودنی ها شامل زنان جوان چاق بودند که به دو گروه تجربی (۸ نفر) و کنترل (۸ نفر) تقسیم شدند. در گروه تجربی تمرینات HIIT به مدت ۸ هفته (۳ جلسه در هفته) با شدت ۹۰ تا ۹۵% حداکثر ضربان قلب انجام شدند. قبل و پس از تمرینات خونگیری در هردو گروه به عمل آمد. از روش الایزا برای سنجش متغیرهای وابسته استفاده شد. اطلاعات با آزمون تی در سطح ۰.۰۵>p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در گروه تجربی مقادیر وزن (۰.۰۱p=)، شاخص توده بدن (۰.۰۱p=)، فیبرینوژن (۰.۰۰۱p<)، هوموسیستئین (۰.۰۱p=) و LPA (۰.۰۱p=) کاهش معنی داری داشتند، ولی سطوح اپلین کاهش و امنتین افزایش غیرمعنی داری داشتند. فقط تغییرات فیبرینوژن بین دو گروه معنی دار بود (۰.۰۰۱p<). در گروه کنترل هیچ تغییری رخ نداد. نتیجه گیری: هشت هفته تمرین HIIT در کاهش وزن و بهبود سطوح فیبرینوژن، هوموسیستئین و LPA در زنان جوان چاق موثر است. بنابراین تمرینات HIIT به عنوان تمرینات کوتاه مدت برای پیشگیری از سکته قلبی در این افراد قابل استفاده هستند.

Keywords:

Females , High-Intensity Interval Training , Atherosclerosis , Lipoprotein a , زنان , تمرین تناوبی شدید , آتروسکلروز , لیپوپروتئین a