عنایت اله شریف پور - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید باهنر کرمان
حمیرا غضنفریان - دانش آموخته کارشناسی ارشد ادبیات تطبیقی
نازنین غفاری - دانش آموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی

در اغلب کتاب های دستور فارسی، نشانه های تاثیرپذیری از نحو عربی مشهود است. دستور فارسی و صرف و نحو عربی از جمله مباحث مهم زبانی است که تطبیق آنها با یکدیگر وجوه اشتراک و افتراق دو زبان را آشکار خواهد ساخت. در این نوشتار به شیوه سندکاوی، نقش دستوری مضاف الیه در دو زبان مورد بررسی قرار گرفته است. مضاف الیه از نقش های دستوری مهم است که در عربی مجرور است و در فارسی به کسره پیش از آن شناخته می شود. جایگاه مضاف الیه پس از مضاف است و در هر دو زبان انواعی برای آن برشمرده اند که برخی از آنها را می توان با یکدیگر انطباق داد.

زبان فارسی، زبان عربی، تطبیق، مضاف الیه