عیسی زارع درنیانی - استادیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه پیام نور- گروه زبان های خارجه
عبدالزهرا شرفی - کارشناس ارشد ادبیات عربی دانشگاه پیام نور

نمادگرایی یا نماد پردازی یعنی به کار بردن نماد به عنوان شیوه ای برای بیان در هنر و ادبیات. نمادها، همواره در دو حوزه ی معناگرایی و تصیویرآفرینی عمیق داشته اند و همین دو خصلت ارزشمند ادبی سبب شده است تا نمادها در ساز و کارسرایندگی، راهی جز تمسک به نمادهای گوناگون خلیل حاوی و حسینمنزوی به عنوان شاعران برجسته در حوزه ادبیات پایداری از جمله شاعرانی هستند که با بهره گیری از عناصر نمادین زمینه تقویت و گسترش عنصر خیال در شعر خویش را فراهم می کنند و از عرصه های اجتماع وتب وتاب های جامعه خویش به دور نبوده اند و از نماده در جایگاه وسیله ای برای بیان مضامین و مفاهیم اجتماعی استفاده کرده است و برای رسیدن به این مهم عناصر نمادین خود را از محیط پیرامون خود وام می گیرند.

نمادهای طبیعی، خلیل حاوی، حسین منزوی