تلمیح به داستان پیامبران در ادبیات معاصر با تکیه بر اشعارمحمدرضا شفیعی کدکنی

شاعران هر دوره به خاطر اعتبار بخشیدن بر آثار خود از آیات قرآن مجید، احادیث پیامبراکرم (ص) و ائمه اطهار(ع) داستان ها و وقایع تاریخی استفادهکرده اند. یکی از این صنایع تلمیح است و از شگردهای بدیع معنوی به شمار می رود که بسیار مورد توجه شاعران واقع می شود. تلمیح در لغت «سبک نگریستن» و «گوشه چشم اشاره کردن» است، و در فن بدیع عبارت است از این است که نویسنده یا شاعری برای اثبات سخن خود به آیهای، حدیثی یا قصه یا مثل یا شعری مشهور و معروف اشاره کند. محمدرضا شفیعی کدکنی در آثار شعری خود در فحوای سخن به اقتضای کلام به رخدادهای متنوع زندگیپیامبران اشاره کرده است و شعر خود را به آرایه تلمیح آراسته است. این مقاله که با روش تحلیلی و توصیفی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای صورت گرفتهاست برآن است که ضمن تعاریف تلمیح، انواع آن، فایده آن به بازتاب تلمیح با محوریت پیامبران همراه با شواهد شعری بپردازد. نتیجه این پژوهش نشان-دهنده وسعت اطلاعات و غنای فرهنگی شاعر و همچنین توجه و آگاهی های شاعر به قرآن، احادیث، قصص، داستان های تاریخی و... است. به دلیل داشتنچنین توانایی هایی، محمدرضا شفیعی کدکنی، در بهره گیری از آرایه تلمیح در ادبیات معاصر، بی بدیل است.

Keywords:

ادبیات معاصر , تلمیحات , داستان های پیامبران , شفیعی کدکنی