پروانه افتخاری - دانشجوی ارشد مدیریت صنعتی دانشگاه فردوسی
مصطفی کاظمی - هیئت علمی دانشکده علوم اداری و اقتصاد دانشگاه فردوسی
علیرضا پویا - هیئت علمی دانشکده علوم اداری و اقتصاد دانشگاه فردوسی

هدف پژوهش حاضر بهبود سیستم حمل و نقل ریلی (مترو) مشهد می باشد. در این پژوهش، برای اولین بار، سیستم حمل و نقل ریلی (مترو) به صورت جداگانه با رویکرد پویایی شناسی سیستم ها مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به این که تغییرات متغیرهای مربوط به سیستم حمل و نقل ریلی(مترو) با زمان معنا پیدا می کند بنابراین استفاده از پویای شناسی سیستم ها برای رسیدن به هدف پژوهش، بهترین روش موجود می باشد. در پژوهش حاضر متغیرها پس از تایید خبرگان در طراحی مدل علی-حلقوی به کار گرفته شد و پس از آن مدل انباشت به کمک مدل علی-حلقوی ارائه و فرموله شد. مدل سازی در افق زمانی ۷ سال، از سال ۱۳۹۳ الی ۱۳۹۹، در دوره های فصلی (۲۷ دوره) انجام گرفت و بر اساس مدل طراحی شده شبیه سازی از سال ۱۳۹۹ الی ۱۴۰۸ انجام و دو سناریو افزایش بودجه کل بهبود و کاهش بودجه بهبود کل و دو سیاست بودجه ای تعریف شد. نتیجه گیری و تحلیل سیاست ها نشان داد که سیاست برتر، افزایش ۰.۱ درصدی ضریب بودجه کیفیت فیزیکی و فنی در ازای کاهش ۰.۱ درصدی ضریب بودجه هوشمندسازی می باشد و اجرای همزمان این سیاست با سناریوها موجب افزایش استفاده از مترو (در حالت خوش بینانه و بدبینانه) می شود.

پویایی شناسی سیستم ها، حمل و نقل عمومی، تقاضای سفر با مترو، استفاده از مترو