واکاوی شگردهای رئالیسم جادویی در رمان «الغجریه و یوسف المخزنجی» ادوار خراط

در نیمه دوم قرن بیستم، شیوه جدیدی در داستان نویسی معاصر به وجود آمد که آمیزه ای از واقعیت و خیال بود. شیوه ادبی نوینی که به طور رسمی و برای اولین بار، نویسندگان آمریکای جنوبی آن را با عنوان رئالیسم جادویی به جهان عرضه کردند. ازجمله نویسندگان عرب که این شیوه را در راستای بیان دیدگاه خود به کار بسته، ادوار خراط نویسنده مصری است. او با استفاده از خیال خلاق خود و درهم ریختگی زمانی، گذشته را در زمان حال به کار می گیرد و واقعیت بیرونی را با واقعیت خیالی و درونی خود درمی آمیزد و مخاطب را در مقابل واقعیتی با ابعاد گسترده و فضایی شگفت انگیز قرار می دهد. هدف اصلی این جستار که به روش توصیفی- تحلیلی نگارش شده است، تحلیل عناصر داستانی (شخصیت، زمان، مکان، وصف و زبان روایی) رمان «الغجریه و یوسف المخزنجی» بر اساس شاخصه های رئالیسم جادویی است. یافته ها حاکی از آن است که نویسنده با به کارگیری شخصیت های کولی و میراث کهن، توانسته است دیدگاه های خود را در خصوص واقعیت موجود و جهان هستی با زبانی شعری و با استفاده از فن رئالیسم جادویی بیان کند.  

Keywords:

رئالیسم جادویی , ادوار خراط , الغجریه و یوسف المخزنجی