نقش واسطه ای دشواری های تنظیم هیجانی و اجتناب تجربی در رابطه بین سازوکارهای دفاعی و افکار خودکشی در نوجوانان

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه ­ای اجتناب تجربی و دشواری ­های تنظیم هیجان در رابطه بین سازوکارهای دفاعی با افکار خودکشی نوجوانان بود. روش: پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی و جامعه آماری این پژوهش شامل تمام نوجوانان شهر کرج در پاییز سال ۱۳۹۸ بود که از میان آن­ها به روش نمونه گیری در دسترس از مناطق آموزشی ۳ و ۷، ۲۷۰ نوجوان ۱۵ تا ۱۸ سال (۱۲۵ پسر و ۱۴۳ دختر) انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سازوکارهای دفاعی-۴۰ آندروز و همکاران (۱۹۹۳) (DSQ-۴۰)؛ پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان گراتز و روئمر (۲۰۰۴) (ERDS)؛ پرسشنامه اجتناب تجربی چندبعدی گراتز و همکاران (۲۰۱۱) (MEAQ) و مقیاس شناخت های خودکشی رود و همکاران (۲۰۱۰) (SCS) بود. برای تحلیل داده ­ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته­ ها: در پژوهش حاضر رابطه مستقیم رابطه مستقیم سازوکارهای پخته (۳۴۸/۰-=β، ۰۰۱/۰=P) و ناپخته (۴۴۰/۰-=β، ۰۰۱/۰=P) با افکار خودکشی معنادار بود. رابطه مستقیم اجتناب تجربی با افکار خودکشی معنادار بود (۲۲۴/۰-=β، ۰۰۱/۰=P). رابطه مستقیم دشواری تنظیم هیجان با افکار خودکشی معنادار بود (۴۳۹/۰=β، ۰۰۱/۰=P). رابطه غیرمستقیم سازوکارهای دفاعی پخته با افکار خودکشی معنادار بود (۲۹۵/۰-=β، ۰۰۱/۰=P). رابطه غیرمستقیم سازوکارهای دفاعی ناپخته با افکار خودکشی معنادار بود (۳۱۴/۰=β، ۰۰۱/۰=P). نتیجه ­گیری: براساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر پیشنهاد می­ شود در درمان نوجوانان خودکشی ­گرا سازوکارهای دفاعی، اجتناب تجربی و راهبردهای تنظیم هیجان در آنها مدنظر قرار گیرد.

Keywords:

اجتناب تجربی , افکار خودکشی , تنظیم هیجان , سازوکارهای دفاعی و نوجوانان