پیش بینی تغییرات مکانی EC خاک فضای سبز شهری (مطالعه موردی: منطقه سه شهرداری شیراز)

زمینه و هدف: این پژوهش با هدف بررسی ساختار فضایی میزان EC خاک و تهیه نقشه های پهنه بندی آنها با استفاده از تکنیک های زمین آمار در جهت بهینه سازی مدیریت فضای سبز شهری صورت گرفت. مواد و روشها: محدوده های فضای سبز منطقه سه شهرداری شیراز در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. در این تحقیق تعداد ۳۰ نمونه از عمق ۰ تا ۳۰ سانتیمتری خاک محدوده های فضای سبز منطقه جمع آوری شد. تراکم و پراکنش محدوده های فضای سبز در انتخاب مکان برای انجام نمونه برداری مد نظر گرفته شد. نمونه ها بعد از جمع آوری برای آنالیز خاک به آزمایشگاه انتقال یافت و میزانEC خاک اندازه گیری شد و سپس خصوصیات خاک بصورت لایه اطلاعات مکانی تهیه شد. برای ارزیابی پراکنش مکانی خصوصیات خاک، روش درونیابی کریجینگ مورد استفاده قرار گرفت. نتایج: بر اساس نتایج قابلیت هدایت الکتریکی، محدودهای فضای سبز منطقه مورد مطالعه در دو طبقه EC قرار می گیرند. قابلیت هدایت الکتریکی در کل سطح فضای سبزبیش از ۲ دسی زیمنس بر متر است که این نشان می دهد در محدود محدودیت کمی برای رشد گیاه وجود دارد بر اساس روند تغییرات از غرب به شرق منطقه شوری خاک کاهش می شود و در راستای شمال به جنوب نیز میزان شوری کاهش جزئی دارد و همچنین در این راستا شمال به جنوب، روند مقعری شکل است بدین معنی که در میانه منطقه کمترین مقدار EC را شاهدهستیم. نتیجه گیری: استفاده از تکنیک زمین آمار و تلفیق آن با سیستم اطلاعات جغرافیایی می تواند کمک بزرگی در پهنه بندی تغییرات خصوصیات خاک در عرصه های فضای سبز شهری نماید.

Keywords:

تغییرات مکانی , تکنیک زمین آمار , نقشه خصوصیات خاک , منطقه سه شهرداری شیراز , فضای سبزشهری