رضا راعی - استاد، گروه مالی و بیمه، دانشکده مدیریت دانشگاه تهران، تهران، ایران.
سعید باجلان - استادیار، گروه مالی و بیمه، دانشکده مدیریت دانشگاه تهران، تهران، ایران.
علیرضا عجم - دانشجوی دکتری، گروه مالی و بیمه، دانشکده مدیریت دانشگاه تهران، تهران، ایران.

هدف: از زمانی که کار اولیه مارکویتز، مبنی بر مدل سرمایه گذاری تک دوره ای ارائه شد، مسئله انتخاب پرتفوی در حوزه های علمی و صنعتی، به مسئله ای بنیادین در مدیریت سرمایه گذاری تبدیل شد. علی رغم مطرح شدن تئوری ها و روش های مختلف، با توجه به اینکه مدل N/۱ به برآورد پارامترهای دیگر در بهینه سازی بی نیاز است و محاسبه های ساده ای دارد، همچنان در انتخاب پرتفوی در کانون توجه قرار می گیرد. هدف از این پژوهش بررسی کارایی مدل N/۱ در انتخاب پرتفوی است. روش: در این پژوهش هم برای انتخاب پرتفوی بهینه و هم برای سنجش عملکرد پرتفوی، از روش ها و مدل های مختلفی استفاده شده است که یکی از این روش ها، روش تصمیم گیری چندمعیاره ELECTRE برای رتبه بندی مدل های پژوهش است. روش های انتخاب پرتفوی بهینه در این پژوهش، مدل های N/۱، میانگین واریانس، حداقل واریانس و همچنین، مدل ترکیبی حداقل واریانس و N/۱ است. برای ارزیابی عملکرد پرتفوی نیز، از معیارهایی نظیر معیار شارپ، معیار ترینر، معیار مودیلیانی مودیلیانی، معیار اطلاعات و معیار سورتینو استفاده شده است. یافته ها: به طور نسبی، از لحاظ معیارهای شارپ و مودیلیانی مودیلیانی، عملکرد مدل N/۱؛ از لحاظ معیار ترینر، عملکرد مدل میانگین واریانس و از لحاظ معیارهای اطلاعات و سورتینو، عملکرد مدل ترکیبی حداقل واریانس و N/۱ بهتر بوده است. نتیجه گیری: در نهایت، به کمک روش تصمیم‎یری چندمعیاره ELECTRE مدل های پژوهش رتبه بندی شدند که نتایج آن، از  برتری مدل N/۱ و مدل حداقل واریانس نسبت به مدل های دیگر حکایت می کند.

انتخاب پرتفوی, مدل N/۱, مدل میانگین واریانس, مدل حداقل واریانس