سیاوش صلواتیان - استادیار، گروه مدیریت رسانه، دانشکده ارتباطات و رسانه، دانشگاه صداوسیما، تهران، ایران.
سیدمحسن عسگرزاده - کارشناس ارشد، گروه مدیریت رسانه، دانشکده علوم ارتباطات، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.

هدف: شرکت های رسانه ای خارجی، بخش اعظمی از بازار داخلی پیام رسان های اجتماعی در کشور را تصاحب کرده اند و حتی با وجود فیلترشدن تلگرام، به عنوان اصلی ترین بازیگر این حوزه، شرکت های داخلی هنوز نتوانسته اند حجم شایان توجهی از این بازار را به دست بیاورند. هدف مقاله حاضر، شناسایی عوامل موثر بر ورود شرکت های رسانه ای داخلی به بازار پیام رسان های اجتماعی است. روش: پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیل مضمون اجرا شده است. برای جمع آوری داده ها با ۱۱ نفر از خبرگان حوزه های مختلف و مدیران پیام رسان های داخلی، مصاحبه نیمه ساختاریافته صورت گرفت. شیوه نمونه گیری هدفمند بود و برای تعیین حجم نمونه، از قاعده اشباع نظری پیروی شد. در مرحله تجزیه وتحلیل داده ها نیز از روش تحلیل کیفی و تکنیک کدگذاری کیفی بهره گرفته شد. یافته‎ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که «سختی انتقال و چسبندگی تکنولوژیک»، «کیفیت نامناسب پیام رسان های داخلی»، «سختی تامین نیروی انسانی توانمند»، «مشکلات زیرساخت فنی»، «روش اشتباه فیلترینگ»، «نگاه سیاسی و رقابت مخرب داخلی»، «نداشتن مزیت نسبی و مدل توسعه ای مناسب»، «رقبای جهانی قدرتمند»، «نبود قانون مرجع حوزه پیام رسان ها» و در نهایت «مشکلات شهرت رسانه ای»، عوامل بسیار مهم ورود شرکت های رسانه ای ایرانی به بازار پیام رسان های اجتماعی هستند. نتیجه گیری: در وضعیت موجود زیست بوم پیام رسان های داخلی، تقویت نگاه سیاسی سبب شده است تا نهادهای مختلف، به داشتن پیام رسان با متولی گری خود علاقه مند باشند که همین مسئله سبب ورود بیشتر رقبای جدید به زیست بوم شده است؛ اما این نهادها موفق نشده اند که مدل کسب وکار مناسبی با تکیه بر زنجیره ارزش پیام رسان ها طراحی کنند.

پیام رسان اجتماعی, مدل پورتر, رسانه های اجتماعی, کارآفرینی رسانه ای