محمد هاشم توکلی دخرآبادی - کارشناس ارشد مهندسی دریا- شرکت طرح آفرینان پاسارگاد
عباس وفایی صفت - دانشیار - دانشگاه جامع امام حسین (ع) - دانشکده فنی و مهندسی - گروه مکانیک
محمد سعید سیف - استاد قطب علمی هیدرودینامیک و دینامیک متحرکهای دریایی - دانشگاه صنعت

روشهای گوناگونی جهت تعیین مشخصههای هیدرودینامیکی شناورهای تندرو حالت پروازی وجود دارد که یکی از آنها روش نیمه تجربی سویتسکی می باشد. در اکثر روش ها از جمله در روش نیمه تجربی سویتسکی، زاویه ددرایز ثابت فرض شده است و یا در صورت متغیر بودن در راستای طولی بدنه شناور، زاویه ددرایز مقطع عرضی واقع در مرکز گرانش بدنه شناور در محاسبه مشخصهها و مقاومت هیدرودینامیکی مورد استفاده قرار میگیرد که با فیزیک واقعی اکثر شناورهای تندرو مطابقت ندارد. در این مقاله برای محاسبه مشخصههای هیدرودینامیکی شناور تندرو حالت پروازی با زاویه ددرایز متغیر، بدنه شناور توسط مقاطع عرضی در راستای طول بدنه با فاصلههای یکسان به بخشهای منشوری تقسیم می شود. سپس برای تعیین زاویه تریم از روش بهینه سازی غیرخطی در ارضاء شدن معادله تعادل حالت کلی بدنه استفاده شده است. در انتها نشان داده میشود که نسبت طول متوسط خیس شده به عرض آبخور ( فرمول در متن اصلی مقاله) و تریم محاسبه شده با نتایج تجربی تطابق خوبی دارد و نسبت به نتایج روش نیمه تجربی سویتسکی از دقت بیشتری برخوردار میباشند

شناور تندرو ، زاویه تریم ، نسبت طول متوسط خیس شده به عرض آبخور ، زاوبه ددرایز متغیر ، بخشهای منشوری