احمدرضا یلمه ها - دانشیارادبیات دانشگاه آزاد-دهاقان

رضی الدین عبدالله بن محمد، معروف به امامی هروی، ادیب و شاعر قرن هفتم هجری قمری، معاصر سعدی و مجد همگر و ملک الشعرای دربار قراختاییان کرمان بوده است. علاوه بر شعر و علوم بلاغی، در ادبیات عرب و علوم عقلی از سرآمدان روزگار خود بود و رساله ای به عربی در شرح قصیده ذوالرمه (شاعر معروف عرب د ۱۱۷ ق) دارد. دیوان این شاعر، فقط یک بار، آن هم در ۱۳۴۳ شمسی به کوشش همایون شهیدی از سوی انتشارات علمی چاپ شده است. مصحح در تصحیح این دیوان، سه نسخه متاخر و مغلوط در دسترس داشته و بسیاری از ابیات دیوان، به صورت تحریف شده، مبهم و ناقص ضبط شده است. نگارنده در این مقاله سعی کرده است که با معرفی قدیمی ترین نسخه از دیوان این شاعر، که فقط سیزده سال پس از وفات وی کتابت شده، و نیز مقابله و مطابقت این نسخه نفیس با نسخه های دیگر، از جمله نسخه مکتوب به سال ۷۴۱ و ۱۰۰۳ هجری قمری، بسیاری از ابیات تحریف شده و ناقص این دیوان را تصحیح و تکمیل کند.

دیوان امامی هروی, نسخه های خطی, قدیمی ترین نسخه, تصحیح, شعر فارسی