حسن بوژمهرانی - دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث سمنان (نویسنده مسوول)
علی جلائیان اکبر نیا - عضو هیئت علمی دانشگاه علوم اسلامی رضوی

آرامش، تعادل روحی و نبود تشویش و اضطراب است که برآیند آن برخورد درست با مسائل و گرفتاری هاست. آرامش در اقسام مختلف آن (طبیعی، روانی و اعتقادی) از مولفه های سعادت است که به دو شکل آرامش روحی و امنیت اجتماعی ظهور می یابد. از آن رو که عموم فعالیت­های افراد به امید دست­یابی به آرامش می باشد، این نوشته در پی ارائه عوامل آرامش به بررسی آموزه­های اسلامی پرداخته و برخی از آنها را گزارش نموده است. این عوامل عبارتند از: ایمان، عامل اصلی آرامش که دیگر عوامل را نیز در سایه خویش دارد؛ ذکر، دعا، نماز، روزه و حج، که از مصادیق عبادی دینداری و زمینه ساز آرامش فردی و اجتماعی­اند؛ توبه، توکل، امید، صبر و انس با قرآن از مصادیق اخلاقی و روانی ایمان؛ عفت و پاکدامنی، دوستی با نیکان و دلداری دادن که از مصادیق اجتماعی ایمان و بسترساز آرامش روح و روان فرد و جامعه می باشند.

آرامش, آسایش روح, تعادل روحی, زندگی, ایمان