بازدارنده های ارتباط در گفتار و رفتار امام رضا علیه السلام
عنوان مقاله: بازدارنده های ارتباط در گفتار و رفتار امام رضا علیه السلام
شناسه ملی مقاله: JR_ISC-22-109_002
منتشر شده در در سال 1395
شناسه ملی مقاله: JR_ISC-22-109_002
منتشر شده در در سال 1395
مشخصات نویسندگان مقاله:
علی خیاط - عضو هیئت علمی دانشگاه علوم اسلامی رضوی
علی جانفزا
خلاصه مقاله:
علی خیاط - عضو هیئت علمی دانشگاه علوم اسلامی رضوی
علی جانفزا
معصومان: به عنوان تبیین کنندگان وحی وظیفه داشتند با گفتار و رفتار خود، پیروان دین مبین اسلام را با بایدها و نبایدهای زیستن آشنا نمایند. انسان به عنوان موجودی اجتماعی چارهای جز ایجاد ارتباط با همنوعان ندارد و در این راستا اگر بخواهد ارتباطی اثربخش با همنوعان برقرار نماید، باید از پارهای عوامل موثر بهرهگیری کند و از بخشی بازدارندههای ارتباط دوری گزیند. این نوشتار با هدف استخراج و دستهبندی پارهای از موانع و بازدارندههای ارتباط اثربخش در گفتار و رفتار امام رضا۷ تدوین شده است. این بازدارندهها در ابواب مختلف حدیثی و نه فقط در ابواب اخلاقی احادیث ایشان به چشم میخورد. تنوع سه دوره مختلف در دوران امامت ایشان و نگاه ویژه از حیث ارتباطی به احادیث آن امام همام میتواند الگویی ویژه برای شیوه رفتاری مدیران و بلکه همه علاقهمندان به خاندان اهلبیت: باشد. در این نوشتار، که به شیوه کتابخانهای سامان یافته است، بازدارندهها در دو گروه کلی درونی و بیرونی تقسیم شده که اجمالا بازدارندههایی همچون شیطان و نفس اماره، تحقیر، حسد، دروغ، بخل، فخر فروشی، بهتان، تکبر، غیبت، کینه و عداوت، ترس و بدزبانی به عنوان موانع ارتباط آورده شده است. شوخی بیش از حد، مشاجره، نسبت ناروا، خشم، مجادله، محدود نمودن ارتباط، بیتوجهی به احساسات طرف مقابل، تفاوت برخورد، همنشینی با بدان، پیامهای غیر کلامی نامناسب، ستایش افراطی مخاطب و نصیحت از دیگر بازدارندههای ارتباط است که شواهد آن را در احادیث امام رضا۷ یافتهایم.
کلمات کلیدی: بازدارنده ها, مخاطب, امام رضاعلیه السلام
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1387331/