آسیب شناسی شکل گیری حکمروایی محلی در ایران با روش نظریه-پردازی داده بنیاد ساخت گرا

این پژوهش کیفی به دنبال آسیب ­شناسی شکل­ گیری حکمروایی محلی در ایران است. حکمروایی محلی نوعی فرایند است، که متضمن یک نظام پیوسته بوده و حکومت و اجتماع را در برمی­ گیرد. شکل­ گیری این فرایند در ایران علی­رغم نیاز مبرم با موانعی روبه ­رو بوده است که لازم است تا بررسی­های گسترده ­ای در مورد آن صورت گیرد. در پژوهش حاضر از روش نظریه ­پردازی داده­ بنیاد ساخت­ گرا جهت بررسی این موضوع بهره ­گرفته شده است. به ­این منظور ابتدا ۴ پرسش با موضوع شناخت پتانسیل ­ها، محدودیت­ ها، عوامل زمینه­ ای و راهبردهای شکل ­گیری حکمروایی محلی متناسب با اهداف پژوهش مطرح گردید و جهت پاسخ به آن­ها ۲۱ مصاحبه عمیق با صاحب­نظران انجام شد. تحلیل داده­ ها منجر به احصاء ۷۴۹ نکته کلیدی حاصل از کدگذاری اولیه، ۲۹۷ مفهوم حاصل از کدگذاری متمرکز، ۳۰ مقوله فرعی جدید حاصل از کدگذاری محوری و ۸ مقوله اصلی حاصل از کدگذاری نظری شد و درانتهای این کدگذاری الگوی نظری پژوهش نیز شکل گرفت. تحلیل داده­ ها مبین آن است که با وجود تنها دو پتاسیل نهادی و اجتماعی موجود، محدودیت­های نهادی و اجتماعی متعددی در راه شکل­ گیری حکمروایی محلی وجود دارد. علاوه براین یک سری عوامل زمینه ­ای هم در ایجاد محدودیت­ها تاثیرگذار هستند. درنهایت راهبردهایی برای حل محدودیت­های پیش روی شکل­ گیری حکمروایی محلی پیشنهاد شده است.

Keywords:

تمرکز زدائی , حکمروایی محلی , روابط ملی- محلی , نظریه پردازی داده بنیاد ساخت گرا