حسین بهرامی - استادیار مدعو گروه حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان (نویسنده مسئول)
محمد حسین بیاتی - استادیار دانشگاه عدالت

آگاهی مدیران از اطلاعات تجاری محرمانه شرکت، این امکان را برای آن ها ایجاد می­کند که به واسطه فروش بدون اذن اطلاعات یادشده، دارایی خود را به صورت ناروا افزایش دهند و امکان محدودتری را برای آن بنگاه بازرگانی جهت استفاده از فرصت­ها و تحصیل ثروت فراهم نمایند، ازاین رو پژوهش حاضر درصدد بررسی چگونگی احقاق حقوق شرکت در فرض فوق و تبیین موضع نظام فقهی و حقوق موضوعه نسبت به آن ثروت می­باشد. پژوهش حاضر که به روش توصیفی، تحلیلی و با مطالعه و تتبع در آرای فقهای امامیه و حقوق دانان ایران صورت پذیرفته است، نشان می دهد که از جهت فقهی در خصوص به رسمیت شناختن حق اختراع که می­تواند قسمی از اطلاعات تجاری محرمانه باشد، اختلاف نظر وجود دارد. همچنین حقوق­دانان در رابطه با فروش بدون اذن اطلاعات تجاری شرکت، اتفاق نظر ندارند؛ برخی تحت تاثیر حقوق خارجی به استرداد ثروت تحصیل شده توصیه نموده­اند. طیفی دیگر از طریق قاعده اتلاف درصدد احقاق حق برآمده­اند. اطلاعات تجاری محرمانه با عنایت به بهره­مندی از سه مشخصه مفید، قابل تملک بودن و ارزش اقتصادی داشتن، مال محسوب می­شوند، ازاین رو در صورت فروش بدون اذن آن اطلاعات، غیرنافذ و در صورت تنفیذ، استرداد ثمن قابل پذیرش خواهد بود. البته به شرط آنکه اطلاعات در صلاحیت و متعلق به شرکت باشد. همچنین در فرض رد، آگاهی خریدار از آن ها نقص و زیان تلقی می­شود.   برای دریافت اصل مقاله، از نورمگز و یا مگیران ، آدرس های زیر را کپی و در نوار آدرس مرورگر خود وارد نمایید: مگیران:  https://www.magiran.com/paper/۲۱۹۳۴۳۵ نورمگز: https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/۱۶۹۸۰۷۹

شرکت تجاری, مدیر, فروش اطلاعات, محرمانه, بدون اذن