نگار بیگی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی محیط زیست، دانشگاه علم وصنعت ایران، تهران
مجید حسین زاده - استادیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران،

امروزه نمک زدایی آبهای نامتعارف از جمله آب دریا به عنوان یک راه حل جذاب در جهت بهبود تقاضای فعلی و آینده آب شیرین در درجه اول مورد توجه بوده زیرا ازلحاظ تئوری، با توجه به حجم وسیع آب دریا و اقیانوسها که در سطح زمین گسترده شده اند، پتانسیل افزایش منابع جهانی آب شیرین از طریق نمک زدایی آب دریا بسیار زیاد است. دراین تحقیق با مطالعه و بررسی پزوهش های انجام شده در این زمینه در ابتدا با توجه به اهمیت این موضوع و لزوم آشنایی با فرایند نمک زدایی به تشریح روشهای مورد استفاده برای شیرین سازی آب پرداخته می شود و در ادامه مزایا و معایب آنها بررسی میگردد. چراکه بررسی روش های گوناگون وآشنایی با چالشهای مربوط به آنها باعث شناخت بهتر و دقیق تر نیازها و خلاهای موجود در این سیستم شده و در نتیجه آن میتوان برای حل مشکلات به صورت پایدار و دستیابی به امنیت آب و هم سوسازی روشهای شیرین سازی آب با انرژی های تجدیدپذیر به راه حلهای نوآورانه دست یافت، همچنین با مدیریت بهتر زائدات میتوان نمک زدایی را به عنوان گزینه ای مقرون به صرفه و پایدار برای تامین نیازهای آبی مطرح نمود. در بین روشهای بررسی شده واحدهای اسمزمعکوس به دلیل کاهش هزینه تولید آب و امکان پذیرش انرژی الکتریکی و باد به عنوان انرژی ورودی به لطف اتخاذ فناوری های تجاری مانند پانل های فتوولتائیک و توربین های بادی، به عنوان یکی از بهترین فناوری موجود برای نمک زدایی که اتصال با منابع تجدید پذیر را ساده می کند، معرفی می شود.

کمبود آب شیرین، آب نامتعارف، نمک زدایی، انرژی های تجدیدپذیر، توسعه پایدار