تعمقی در چیستی اسلامی سازی دانش در اندیشه متفکران اسلامی خارج از ایران
Publish place: Studies of contemporary Muslim thought، Vol: 5، Issue: 9
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 133
This Paper With 21 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMAM-5-9_002
تاریخ نمایه سازی: 13 بهمن 1400
Abstract:
تاریخ نویسان معاصر (محققان و نویسندگان حوزه های فکری و تمدنی) در سالها اخیر، به خصوص در کشورهای غربی، همواره بر بعد ستیزه گره بیداری اسلامی در کشورهای اسلامی خاورمیانه تاکید کرده اند. با این حال، آنچه که همواره در این بازخوانی های جانبدارانه مورد غفلت واقع شده، بعد فکری و روشنفکرانه بازخیزش اسلامی در دهههای پایانی قرن بیستم، یعنی جریانهای اسلامی سازی دانش است که از آن به عنوان وجه علمی "رستاخیز اسلامی" مسلمانان و نیز با ارزشترین پاسخهای علمی اندیشمندان مسلمان به مدرنیته یاد میشود. مطالعه جریانهای "اسلامی سازی دانش" در خارج از کشور نشان میدهد که این مفهوم موارد استفاده بسیار و گاه گمراه کنندهای داشته که باعث ایجاد نوعی سردرگمی نه تنها در بین مخالفان که حتی در میان برخی از طرفداران اسلامی سازی دانش نیز شده است. این سردرگمی عمدتا باعث ایجاد سوالاتی شده که اساسا چرا باید "اسلامی سازی دانش" صورت پذیرد؟ ماهیت آن چیست؟ و چگونه صورت خواهد گرفت؟ این مقاله از طریق روش اسنادی و کتابخانه ای و فراتحلیل مهمترین آثار و منابع موجود در این زمینه، به بررسی مسئله "چیستی" اسلامی سازی دانش به عنوان یک امر مقدم بر "چگونگی" آن پرداخته و به دنبال پاسخ به این سوال است که از نظر متفکران اسلامی، "اسلامی سازی دانش" چیست و یا ماهیت آن چیست؟ برآیند کلی نتایج این مطالعه از "چیستی" اسلامی سازی دانش دلالت بر یک دغدغه هستی شناسانه و معرفت شناختی دارد که ریشه آن در اندیشه متفکران اسلامی، حاکمیت پارادایم دانش معاصر غربی در کشورهای اسلامی است. برهمین اساس، اسلامی سازی دانش به معنای شکل گیری یک پارادایم اسلامی از دانش است که بتواند به دوگانگیهای رایج در کشورهای اسلامی پایان دهد. اینکه این پارادایم چطور شکل خواهد گرفت، مبانی فلسفی و روش شناختی آن چطور خواهد بود، مقوله ای است که باید جداگانه-براساس محور چگونگی اسلامی سازی دانش- به آن پرداخت.
Keywords:
Authors
سید محسن میری
دانشیار دانشگاه جامعه المصطفی العالمیه
عباس قنبری باغستان
استادیار گروه ارتباطات دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه