هادی میری - استادیار، آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
امیر لطافتکار - استادیار، آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشگاه خوارزمی، کرج، ایران
فاطمه کرکمندی - کارشناسی ارشد، آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشگاه رجا، قزوین، ایران

کمردرد یک وضعیت ناتوان کننده شایع و یک مسئله مهم بالینی و همه گیر اجتماعی و اقتصادی در اکثر کشورهای صنعتی و غیر صنعتی است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر تمرینات کنترل حرکتی بر کنترل پاسچر و استقامت زنان مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بود.روش تحقیق:۳۰ زن مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی دردو گروه ۱۵ نفره (تمرینات کنترل حرکتی و گروه کنترل) تقسیم شدند. از تست تعادل Y، و آزمون های مک گیل برای سنجش کنترل پاسچر و استقامت در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. آزمودنی های گروه تجربی برنامه تمرینی را به مدت ۸ هفته زیر نظر مربی و بر اساس پروتکل تمرینی انجام دادند. سپس پس آزمون به عمل آمد. برای جمع آوری اطلاعات برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تی هم بسته و تحلیل کوواریانس در سطح معنی داری ۰/۰۵ استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات کنترل حرکتی باعث بهبود وضعیت کنترل پاسچر و استقامت زنان مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی شده است. همچنین نتایج حاکی از آن بود که بین تاثیر تمرینات کنترل حرکتی در کنترل پاسچر و استقامت اختلاف معناداری وجود نداشته است.بحث و نتیجه گیری: تمرینات کنترل حرکتی بر بهبود وضعیت کنترل پاسچر و استقامت افراد مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی اثرگذار بوده است.

تمرینات کنترل حرکتی، کنترل پاسچر، استقامت، زنان، کمردرد مزمن غیر اختصاصی