هادی میری - استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
مجتبی رحیمی بیدهندی - کارشناس ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشگاه رجا، قزوین، ایران
محیا حمیدی - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه قم، قم، ایران

هدف: در این مطالعه به بررسی اثرات تمرین ابداکشن افقی در حالت دمر (PHA) بر اختلالات عصبی عضلانی افراد با و بدون سندرم ساب آکرومیال پرداختیم. مواد و روش ها: ۲۲ شرکت کننده مرد (۱۱ نفر گروه تجربی و ۱۱ نفر گروه کنترل) در طول چهار هفته تحت آزمایش مقدماتی و پیگیری از جمله الکترومیوگرافی سطحی ذوزنقه بالایی و پایینی شانه درگیر (گروه تجربی) یا شانه سالم (گروه کنترل) در حین تست الویشن و تست حداکثر قدرت ایزومتریک شانه قرار گرفتند. به همه شرکت کنندگان آموزش داده شد که یک تمرین PHA را روزانه انجام دهند (۳ ست، ۱۲ تکرار). افراد تمرین روزانه را ثبت کردند. سازگاری های عصبی عضلانی با تغییر در دامنه های الکترومیوگرافی (نرمال شده به MVIC) ذوزنقه بالایی و ذوزنقه پایینی و قدرت تعیین شد. یافته ها: پس از چهار هفته تمرین PHA روزانه، گروه تجربی کاهش بیشتری در دامنه الکترومیوگرافی الویشن در ذوزنقه پایینی در طول مرحله کانسنتریک حرکت بالابردن به بالای سر را تا ۷% نشان داد. دامنه الکترومیوگرافی گروه کنترل در پیگیری چهار هفته ای تغییر نکرد. در حالی که گروه تجربی در ابتدا و در زمان اندازه گیری پایه در ابداکشن و فلکشن ضعیف تر بود، هر دو گروه افزایش قابل توجهی در تمام اندازه گیری های قدرت داشتند. نتیجه گیری: در این مطالعه، یک تمرین انفرادی خانگی که روزانه به مدت چهار هفته انجام شد، سازگاری های عصبی عضلانی را با بهبود فعالیت و قدرت عضلانی نشان داد. اینها همزمان با درد متوسط و در عین حال بهبود معنادار درد و عملکرد در افراد با سندرم ساب آکرومیال خفیف بود.

الکترومیوگرافی، قدرت عضلانی، توان بخشی، سندرم درد ساب آکرومیال