مهدی سبحانی نژاد
نقی رعدی افسوران

پژوهش حاضر به بررسی جو حاکم بر روابط خواهر- برادری فرزندان خانواده های استان اصفهان، پرداخته است. روش انجام پژوهش توصیفی و جامعه آماری نیز شامل کلیه فرزندان مجرد ۱۵ الی ۲۵ ساله استان اصفهان، بوده است . به منظور نمونه گیری، پس از برآورد آماری و مشخص شدن تعداد نمونه مورد نیاز، تعداد ۲۲۰ واحد خانواده از کل استان با بهره گیری از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و نمونه مورد نیاز از بین فرزندان مجرد آن خانواده ها، انتخاب شده اند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه سنجش روابط خواهر- برادری (IBR) بوده که توسط والتر، هورسون، گورون، مک نیل، بی ایبرکسی و سپس والمیر( به نقل از هادسون،۱۹۹۲) تهیه و در تحقیقات پیشین از روایی و اعتبار مطلوب، برخوردار بوده است. به منظور تحلیل آماری داده ها از روش های آماری توصیفی و استتنباطی از جمله؛ نقطه برش، آزمون «t» مقایسه میانگین دو گروه مستقل و آزمون «F» تحلیل واریانس تک متغیری استفاده شد. عمده ترین یافته های پژوهش عبارتند از؛ ۸/۴۷% از فرزندان خانواده های استان اصفهان، جو حاکم بر روابط خواهر- برادری خود را مطلوب، توصیف ننموده اند. «t» محاسبه شده در سطح ۰۵/۰≥ P مبین وجود تفاوت معنادار بین جو خواهر- برادری ارزیابی شده توسط دختران و پسران بوده است. پسران بیش از دختران جو حاکم بر روابط خواهر- برادری را نامطلوب توصیف نموده و این تفاوت به لحاظ آماری نیز معنادار بوده است. «F» محاسبه شده در سطح۰۵/۰≥P مبین وجود تفاوت معنادار بین اظهارات فرزندان خانواده ها در خصوص جو حاکم بر روابط خواهر- برادری برحسب متغیر محل زندگی آنان، نبوده است. «F» محاسبه شده در سطح ۰۵/۰≥P مبین وجود تفاوت معنادار بین اظهارات فرزندان خانواده ها در خصوص جو حاکم بر روابط خواهر- برادری برحسب متغیر سن، بوده است

جو خانوادگی, روابط خواهر- برادری, فرزندان, استان اصفهان